FABIO ARMILIATO

FABIO ARMILIATO je jedan od najvažnijih italijanskih tenora poslednje decenije.
Rođen je u Đenovi a studirao je na Konzervatorijumu “Nikolo Paganini” u rodnom gradu. Zvanično je debitovao 1984. godine kao Gabriele Adorno u Verdijevoj operi Simon Bokanegra, a zatim je usledila uloga u Spontinijevoj operi Vestalka  u pozorištu Pergolesi u Jezi. Nakon osvajanja prve nagrade na takmičenju „Tito Skipa“ u gradu Leće, njegova međunarodna karijera se brzo razvijala i odvela ga je do operskih kuća kakve su: Rimska opera: Ernani (glavna uloga), Toska (Kavaradosi); Pozorište “Masimo” u Palermu: Kavalerija Rustikana (Turidu); Teatar “K. Feliće” u Đenovi: Norma (Polion); Operska kuća Cirih: Bal pod maskama (Rikardo); Frankfurtska opera: Boemi (Rodolfo); Opera Monpeljea: Don Karlos (glavna uloga) i Simon Bokanegra (Gabriele Adorno); Flamanska opera (Don Karlos, Magbet i Pučinijev ciklus pod dirigentskom palicom R. Karsena: Toska, Boemi i Manon Lesko).

Godine 1993. je prvi put nastupio u Metropoliten operi u Njujorku, u Verdijevom Trubaduru (Manriko). Od tada je gostovao u Metu više puta, a bio je i na turneji u Japanu sa sledećim predstavama: Aida (Radames), Kavalerija Rustikana (Turidu), Simon Bokanegra (Gabriele Adorno), Don Karlos (Don Karlos), Fedora (Loris) sa Mirelom Freni, Toska (Kavaradosi) i Karmen (Don Hoze). Druga značajna ostvarenja u proteklim godinama karijere Fabija Armiliata su bila njegov debi kao Faust u Boitovom Mefistofelu, kojim je dirigovao Rikardo Muti u Milanskoj „Skali“ 1995. godine; Adrijana Lekuvrer (Mauricio) i Toska (Kavaradosi) u pozorištu „Kolon“ u Buenos Ajresu; Aida (Radames) i Trubadur (Manriko) u Operi San Franciska; Toska (Kavaradosi) sa Danielom Desi u „Operi Lirik“ iz Čikaga; Boemi (Rodolfo) sa Mirelom Freni u Pozorištu regije Parma; Bal pod maskama (Rikardo) i Karmen (Don Hoze) u Bečkoj državnoj operi. Njegov koncertni debi u Operi „Kovent garden“, kao i debi u Karnegi Holu u Njujorku, u glavnoj roli Donicetijevih Mučenika, kojim je dirigovala E. Kveler, bili su trijumfalni. U sezoni 1999/2000. vratio se u Buenos Ajres u nezaboravnim predstavama Mefistofela sa basom Samjuelom Rejmijem, a nakon toga je imao još dva zapažena uspeha u Metropolitenu u Aidi i Kavaleriji Rustikani. A onda još jedan važan debi: Devojka sa zlatnog zapada (Dik Džonson) u Nici i Monpeljeu, u izuzetnoj produkciji Đankarla Del Monaka. Zatim, pevao je u Ernani u Đenovi i Beču, ali ta sezona se završila sa jednim od najneverovatnijih uspeha u karijeri  Fabia Armiliata: u operi Andre Šenije u Nici sa Danielom Desi.

U leto 2000. godine pevao je Aidu  u Veronskoj Areni, a njegov debi na početku naredne sezone u Vašingtonskoj Operi u Trubaduru, kojim je dirigovao Plasido Domingo, je izazvao ovacije i podigao publiku na noge. Slede Bal pod maskama u Minhenu, dirigent M. Vioti, Aida u Berlinu i Bolonji, i Don Karlos, Toska i Aida u Bečkoj državnoj operi. Armiliato je sezonu 2000/2001. započeo jos jednim debijem sa ulogom Luiđija u Pučinijevoj Pelerini, posle kojeg sledi ponovo Andre Šenije u Sevilji, koji je pobrao priznanja i publike i kritike. Zatim Toska u Hamburgu, Parizu i Leći, pre nego što se vratio u Metropoliten kao Pinkerton u Madam Baterflaj sa Danielom Desi. Radio prenos te predstave se smatra najboljim u sezoni. Armiliato je zatim ponovo u „Skali“ kao Pinkerton u uspešnoj seriji izvedbi Madam Baterflaj. Peva u leto 2002. godine u Toski u Veronskoj Areni  i tada učvršćuje svoju umetničku saradnju sa Danielom Desi, koja se nastavila u narednim sezonama sa Toskom u Moskvi, na turneji sa Rimskom operom, sa Madam Baterflaj u Palermu i Ankoni, Andreom Šenije u Veneciji i Torinu, Manon Lesko u Sevilji, Adrijanom Lekuvrer u Napulju, Aidom u „Liceju“ u Barseloni, Toskom u Teatru Real u Madridu,  Simon Bokanegrom i Aidom na "Festivalu Verdi" u Parmi i glavnom rolom u obnovi jedne of najvažnijih opera italianskog perioda “mlade škole”: Frančeska da Rimini od Rikarda Zandonaija, koju su trijumfalno dočekali i publika i kritičari u Rimskoj operi u 2003. godini i u „Sferistarijumu“ u Macerati u 2004. godini.

U 2004. godini Armiliato je zablistao sa Danielom Desi u predstavama povodom stogodišnjice Pučinijeve Madam Baterflaj u Torre del Lago i u Tokiju. Pevao je zatim Don Karlosa u dve predstave kojima je dirigovao Zubin Mehta u Minhenu i na Festivalu „Muzički maj“ u Firenci i ponovo je predstavio ulogu Andre Šenijea u raznim izvedbama: u Bolonji, Bilbaou, Palermu i Beču a kritičari su ga krunisali titulom "Najboljeg Šenijea naših dana (G. C. Landini - L''OPERA)". Vrhunci sezone 2005/06. su: Devojka sa zlatnog zapada u Torre del Lago,  Don Karlos u teatru „Kapitol“ u Tuluzi i u Bečkoj državnoj operi, Manon Lesko u Parmi i u Nemačkoj operi iz Berlina i njegov povratak u Milansku „Skalu“ u veoma zapaženoj predstavi Toske (Kavaradosi), kojom je dirigovao Lorin Mazel, i sa Danielom Desi u naslovnoj ulozi. Sezona je završena sa Madam Baterflaj u Barseloni i u Veronskoj Areni.

Sezona 2006/2007. je počela sa obnovom Don Karlosa u Minhenu, zatim je usledila izvanredna Toska u Seulu i Rimu. Manon Lesko u Barseloni i Beču su proglašeni uspesima. Tu je i Turandot u Baden Badenu, pod upravom Valerija Gergeva, a njegov povratak u „Skalu“ sa Adrianom Lekuvrer je dočekan kao uspeh, uz jednodušno oduševljenje i publike i kritičara.

Fabio Armiliato je dobio mnoga značajna priznanja za svoju međunarodnu karijeru a njegova bogata diskografija uključuje DVD i CD snimke za najpoznatije kuće.