FRANC LEHAR

Franz Lehar (1870–1948) je austrougarski kompozitor prevashodno poznat po operetama od kojih je najuspešnija i najpoznatija Vesela udovica (Die lustige Witwe), ali je takođe komponovao i sonate, simfonijske poeme, valcere i marševe.

Rođen u Kraljevini Mađarskoj, studirao je violinu na Konzervatorijumu u Pragu, ali ga je Antonjin Dvoržak savetovao da se okrene komponovanju. Nakon uspešnih studija i godina službe kao dirigent u mađarskoj vojsci, 1902. godine postaje dirigent u čuvenom bečkom pozorištu Theatre an der Wien. Njegove prve operete nisu doživele preterano veliki uspeh. Nakon toga je usledila inspiracija u kompozicijama i načinu komponovanja Štrausa, Dvoržaka i Pučinija (sa kojim je bio i prijatelj), kao i uključivanje narodnih melodija u operete, naročito spajanje sa sve popularnijim bluzom i rado slušanim američkim plesnim melodijama nakon Prvog svetskog rata.

Prvi veliki uspeh Franc Lehar je doživeo 1905. godine operetom Vesela udovica, koja je odmah nakon premijere postigla veliku slavu. Potom su usledile uspešne operete: Grof od Luksemburga, Zemlja smeha, Paganini, Carević i druge.

Za vreme Drugog svetskog rata, Lehar je ostao u Beču iako mu je supruga bila Jevrejka, dok je njegov dobar prijatelj i libretista Fric Lener-Beda stradao u Aušvicu. Lehar je svoju vilu u idiličnom austrijskom odmaralištu Bad Išlu, gde je i živeo poslednjih godina, zaveštao gradu sa obavezom da se od nje napravi Lehar muzej. Od svojih prihoda napravio je i Lehar fond za pomoć starim osobama.