NANA

Francuski klasik, remek-delo Emila Zole NANA, u režiji Ivane Vujić, koja je prvu premijeru imala u novembru 2019. godine, vraća se 1. decembra na Veliku scenu, a reprizno izvodi 13. decembra i 11. januara. „Ovo je jedini Zola na našim scenama u Beogradu, i mudro je da se napravi premijerna obnova predstave. Za nas je on beskrajno interesantan pisac, istražujući jednu porodicu napravio je analizu francuskog društva tog vremena koja je i danas aktuelna”, reči su rediteljke na konferenciji za medije povodom otvaranja 26. sezone.

Nedovoljno igrana saga o pokvarenosti društva na prelasku iz jednog u drugo carstvo drama NANA, gde se u naslovnoj ulozi pojavljuje Tamara Aleksić, rediteljka Ivana Vujić vraća na scenu u donekle izmenjenom ansamblu. Intrigantna priča o vrtlogu strasti, predaji, ljudskoj požudi i nemoralu je prava tema današnjice. U liku Nane, kurtizane prerušene u glumicu, je vešto prikazan poriv svake žene za ljubavlju i sigurnošću, njeni snovi, nadanja i skrivene želje, kao i vapaj za pažnjom i prihvatanjem. Dramatizaciju romana Emila Zole Nana uradio je Spasoje Ž. Milovanović, dramaturg na predstavi je Slavenka Milovanović, kompozitor Aleksandra Kovač, scenograf Vesna Popović, kostimograf Miodrag Tabački, Marija Milenković je bila zadužena za scenski pokret, a za scenski govor Ljiljana Mrkić Popović.

Predstava se završavala scenom u kojoj saznajemo da je prelepa glavna junakinja umrla od velikih boginja, a odmah potom gromko i bolno dopiru do publike uzvici da se kreće u rat. Sa ove distance od četiri godine ovo viđenje sveta koji se raspada u nemoralu, neutaživoj želji za materijalnim i statusnim je skoro proročko. U glumačkoj podeli Nane 2019. godine bio je bard našeg teatra Vlasta Velisavljević, a 2021. njega nam je uzela pandemija i preselila ga na rajsku scenu. U sećanje na ovog divnog glumca, za kojeg je Ivana Vujić na konferenciji rekla „Nana je gabaritna predstava sa velikim ansablom, od najmlađih glumaca do doajena, a među njima je bio Vlasta Velisavljević, to je bila njegova poslednja uloga, i zaista smo srećni što smo radili sa njim, živeli sa njim, i radovali se sa njim, dodajući da je Madlenianum, zbog toga što brine o svojim predstavama, vrlo ozbiljna, mudra i odgovorna kuća.

Ta čudesna nesrećna devojka koja se materijalno uzdiže sa društvenog dna i stiže do bahatog života teatarske zvezde, zapravo se duhovno survava prodajući sebe, dok u njoj tinja ljubav prema njenom malom vanbračnom sinu koji je kontrateža svom mraku koji obuzima njen život. U predstavi Nana Ivane Vujić sa Tamarom Aleksić u naslovnoj ulozi publika dobija jedno klasično književno remek-delo na svež i moderan način. U iskrenom i dubokom umetničkom pristupu večite teme dobijaju nove forme koje su neophodne za razvoj teatra, ali i za potpuno prisan katarzičan kontakt sa savremenim gledaocem. U ovom raskošnom teatarskom delu novi glumci u podeli su: Nikola Rakočević, Borjanka Ljumović, Bogdan Bogdanović i Andrijana Đorđević, iz prethodnog ansambl igraju: Nebojša Kundačina, Rade Ćosić, Vukašin Jovanović, Dimitrije Ilić, Vanja Milačić, Stojša Oljačić i Anja Orelj.

 

PREMIJERA OBNOVE

Petak, 1. decembar 2023. u 19:30 časova
Velika scena

Emil Zola

N A N A

Režija: Ivana Vujić
Dramatizator: Spasoje Ž. Milovanović
Adaptacija dramatizacije: Slavenka Milovanović
Scenograf: Vesna Popović
Video: Svetlana Volic
Kostimograf: Miodrag Tabački
Kompozitor: Aleksandra Kovač
Scenski pokret: Marija Milenković
Lektor: Ljiljana Mrkić Popović
Dizajner svetla: Srđan Jovanović
Dizajner zvuka: Dušan Arsikin
Pomoćnik kostimografa: Snežana Pešić Rajić

Lica:

NANA: Tamara Aleksić

GROF MIFA: Nebojša Kundačina

BORDENAV, direktor pozorišta: Nikola Rakočević

FOŠERI, kritičar i pisac: Rade Ćosić

ROZA MINJON, glumica: Borjanka Ljumović

OGIST MINJON, violinista: Bogdan Bogdanović

ŽORŽ IGON, mladi aristokrata: Vukašin Jovanović

STENER, bankar: Dimitrije Ilić

ZOE, služavka: Andrijana Đorđević

TRIKONKA, podvodačica: Vanja Milačić

FONTAN, glumac: Stojša Oljačić

LISA, glumica: Anja Orelj

_____________________________________________________________________________

Raskošna priča koja nam prikazuje francusko društvo u vreme Drugog carstva, u centar svog zbivanja stavlja prelepu mladu devojku koja iz najnižih društvenih slojeva dospeva u pozorište Varijete u Parizu i igrajući Veneru postaje miljenica publike. Ta zanosna devojka po kojoj se i roman zove NANA neminovno postaje i predmet opsesije brojnih muškaraca sa kojima se poigrava, zbog kojih pati, zbog kojih konačno i prerano odlazi sa ovog sveta. Svet pozorišta i ono van njega se prepliću, ljudi postaju roba, a NANA kao duša koja čezne za čestitošću i za time da bude dobra majka svom malenom vanbračnom sinu ne uspeva da se izbori za to, te se prepušta tobožnjem uspehu na jednoj potpuno mračnoj strani života.

Roman Nana je samo jedan iz serijala kojim Emil Zola verno oslikava francusko društvo sredinom 19. veka, kroz prizmu porodice Rugon – Makarovi, kojima pripada i Nana. Kako je to napisao Dušan Matić, srpski nadrealista: „Pod neumornim spisateljskim perom Emila Zole u književnosti se uobličavao jedan novi svet, jedinstven kao vizija, orkestriran kao simfonija, pun kontrasta, oluje i lepote, kao što je i sam čovek, društvo i sama priroda, a ipak jedan, zgrušan i zatvoren u Papenovom loncu vladavine Napoleona III u kome je sve ključalo, svet koji može da se poredi još samo sa Balzakovim svetom. Članovi porodice Rugon – Makarovi, od kojih je svaki u po jednom od romana glavni junak, oko hiljadu i dve stotine lica, ocrtanih i uobličenih do kraja, a zatim bezimene gomile, najrazličitije društvene sredine i slojevi, sve je to oživljeno u ciklusu s velikom umetničkom snagom. Čitavo savremeno društvo – sa svojim železnicama i njihovim životom zasnovanim na časovniku, noćnim smenama, crvenim svetiljkama i piskom lokomotiva koje odmiču u noć, sa svojim rudnicima, u kojima se stvaraju basnoslovna bogatstva, rintaju ljudi kao stoka i odigravaju se ljudske drame sumorne i jednolične kao svakidašnjica; Pariz, sa svojim ulicama i centralnim tržištem, trbuhom velikog grada, s Berzom i njenim senzalima i poslovnim ljudima novog kova, javnim ženama, političarima i politikantima, probisvetima i velikim magacinima; sitna buržoazija, palanka, klike, sveštenstvo, trgovčići, akcionarska društva, krupna buržoazija, vojska, radništvo, seljaci, sve to i svi oni kao da su izašli za trenutak iz svoje senke da bi pred našim očima živeli, umirali, padali, podizali se i iščezavali, i tako nam iznenadno osvetljeni otkrivali svoje srce, tajne svoje puti i svoga mozga, i pokazali koliko je sati na časovniku istorije, da bi opet potom u senci nastavljali svoje „banalno” trajanje pod teretom dveju „fatalnosti”: „nasleđene krvi” i „društvene nužnosti”...“

Dramatizaciju romana NANA uradio je Spasoje Ž. Milovanović. Režiju potpisuje Ivana Vujić, a njeni saradnici autori su: dramaturg Slavenka Milovanović, scenograf Vesna Popović, kostimograf Miodrag Tabački, kompozitor Aleksandra Kovač. Tu su i Marija Milenković kao autor scenskog pokreta, za scenski govor zadužena je Ljiljana Mrkić Popović, video Svetlana Volic.

U svom čitanju ovog klasika Spasoje Ž. Milovanović u prvi plan stavlja  poigravanje formom bulevarskog teatra, u kojoj Hor, kao množina individualnih sudbina i glasova, čuva sećanje na grčku tragediju ali postaje i sveznajući pripovedač, nešto kao društvena mreža, odabrani avatari okupljeni oko prepričavanja Nanine sudbine. Ono što je sasvim sigurno – Nana je rezervoar neograničenih čitanja i tumačenja. Priča, ako i sama predstava tematizuje različite naracije društva: pozorište, politiku, bankarstvo, medije, staleži, strasti, ljubavi... razobličavajući istovetnu strukturu delovanja. Ukidajući granicu između pozorišne i nepozorišne stvarnosti, Nana na svim nivoima, od aristokratije porodice Mifa i markiza Vandevra, preko buržoaskog bankara Stenera ili vlasnika pozorišta Bordenava, do prostora prostitutki, otkriva korumpirano i potpuno nemoralno društvo. Dok se svi kupaju u nemoralu, pa čak i Nani bliski ljudi, ona ostaje neukaljana, kao neki anđeo uništenja koji se sveti za nemoral društva. U romanu Nana – „njeno delo rušenja i smrti bilo je svršeno, muva koja je doletela sa đubreta u predgrađu, donevši klicu društvene truleži, trovala je sve ljude samim svojim dodirom. To je bilo dobro i pravedno, ona je svetila svoje društvo, siromahe i napuštene. I dok se njen seks u slavi peo i blistao nad ispruženim žrtvama, sličan suncu na izlasku, koje osvetljava polje pokolja, ona je sačuvala nesvesnost gorde životinje, ne znajući za svoje delo, ostavši uvek dobra devojka.”, piše Zola. Slavenka Milovanović koja je radila na dramatizaciji u toku samog procesa proba dodaje: „Veliki pisac Emil Zola nije mogao da nasluti da će mala Nana tako lako da padne na tlo 21. veka u kome je biti poznat jedini smisao postojanja.“

Radeći na ovoj predstavi rediteljka Ivana Vujić nam poručuje: „Današnji svet u borbi za život koja je demorališuća, u kojoj međusobnu borbu individua zamenjuje borba ekonomskih organizama: banke, fabrike, rudnici, shopping molovi, su mesta gde je čovek kao kakva lopta bacan na sve strane. Čas na vrhuncu sreće, a čas u ponoru. Pitanje licemerja koje sve to dozvoljava pitanje je NANE koja pokušava da u svetu prevare i kupovine pronađe svoje mesto i cenu. Nažalost, NANA je suviše emotivna za ovaj svet u kome su uloge odavno određene.“

U naslovnoj ulozi komada Nana  je Tamara Aleksić, a pored nje brojnu glumačku ekipu čine još: Nebojša Kundačina, Rada Đuričin, Vlasta Velisavljević, Miodrag Krstović, Branislav Zeremski, Vesna Stanković, Vanja Milačić, Stojša Oljačić, Rade Ćosić, Dimitrije Ilić, Aleksandra Bibić Kolarov, Anja Orelj, Nemanja Stamatović, Vukašin Jovanović, Dragan Sekulić i Dragan Petrović.

 

Fotografije sa prve probe >>>