SERGEJ POLUNJIN SPECIJALNO ZA ZEPTER: ZAISTA JE FANTASTIČNO ŠTO ZEPTER KOMPANIJA TOLIKO ULAŽE U KULTURU

 
O divljenju prema Zepter kompaniji jer ulaže u umetnost, o baletu Raspućin, master klasu u Madlenianumu, prijemu Gala večeri u Palati umetnosti „Madlena“

Veoma je teško, možda nezahvalno, ali najpre kompleksno, u jednoj rečenici opisati našeg sagovornika, svetsku baletsku zvezdu, koja pleni svojom harizmom, strašću, šarmom i izvanrednom veštinom igre na sceni. Kada ga gledate na pozornici, on je gospodar sveta, svemira, nenadmašan, neumoljiv, nepobediv, vanserijski sa fizičkom i mentalnom snagom.

Beskrajno talentovan, u svojoj duši i u rukama drži više srodnih i istovremeno raznolikih umeća: baletski igrač, glumac u američkim i britanskim filmovima, akter dokumentaraca o sebi, koreograf, foto model, pedagog, osnivač Fondacije „Sergej Polunjin“, producent baletskih predstava.

Ovako predstavljeno, deluje kao da ima više uspešnih, ali paralelnih života, ili kao da je pronašao način da se umnoži, da ne kažemo – klonira.

Gost je naše zemlje i prestonice barem jednom godišnje kada promoviše svoju Fondaciju, sa kojom prikuplja sredstva za školovanje mladih baletskih umetnika Srbije.

Već znamo sada, naš specijalni gost je – Sergej Polunjin (Sergei Polunin), ukrajinsko – ruski svestrani umetnik, baletska zvezda nad zvezdama, koja ima i srpsko državljanstvo.

Ove godine umesto prezentovanja Gala večeri Fondacije „Sergej Polunjin“, koje se održavalo u Narodnom pozorištu, baletski umetnik je izveo nešto mnogo uzvišenije: 7. septembra je gostovao sa svojim baletom Raspućin o tom zloglasnom mistiku i vidovnjaku koji je bio desna ruka ruskoj carskoj porodici Romanov.

Kompanija Zepter je bila generalni pokrovitelj festivala Opera & Ballet Nights 6. i 7. septembra, što je podrazumevalo izvođenje opere Aida i baleta Raspućin u Sava Centru, na velikoj pozornici (Plava dvorana).

Osim toga, takođe uz podršku Zeptera, Sergej Polunjin je održao specijalan Master klas 6. septembra u Operi i teatru Madlenianum, gde je tokom 100 minuta poveo mlade talente iz baletske škole „Lujo Davičo“ na posebno putovanje kroz tajne veštine pokreta.

Nakon veoma detaljnog, iscrpnog i sadržajnog majstorskog časa pred velikim auditorijumom, Polunijn je predano i strpljivo odgovarao na pitanja polaznika, publike, predstavnika medija, te otkrio da mu je omiljeni balet u kojem je igrao Žizela Adolfa Adama.
I napomenuo je tada da je danas za umetnika najteže da ima slobodu – finansijsku i kreativnu.

Nastupao je na svim najvećim pozorišnim scenama sveta: u Milanskoj skali, Royal Albert holu u Londonu, Boljšoj teatru, Pozorištu Stanislavski u Moskvi.

Mnogi smatraju Sergeja Polunjina da je idealan spoj tri najveća baletska umetnika u istoriji: Mihaila Miše Barišnjikova, Vaclava Nižinskog i Rudolfa Nurejeva.

Neko vreme je bio i glumac u Holivudu, te smo mogli da ga gledamo u detektivskoj priči Ubistvo u Orijent Ekspresu Keneta Brane, akcionom trileru Crveni vrabac uz Dženifer Lorens, Bela vrana Ralfa Fajnsa, Krcko Oraščić i četiri kraljevstva sa Helen Miren i Morganom Frimanom, erotičnoj drami Simple Passion.

Snimljeni su i dokumentarci o njemu – čuveni hit The Dancer i SERGEI: Unplugged Cinema.
Slavan je i po muzičkom spotu – video plesnoj numeri na muziku Hoziera - Take me to Church, kao i drugim video klipovima.

Od velikih predstava Sergej Polunjin je blistao u svetskim baletima – Fantom iz opere, Piter i vuk, Alisine avanture u zemlji čuda, Majstor i Margarita, Žizela, Orkanski visovi, Zločin i kazna.

 UVEK UŽIVAM KADA DOĐEM U SRBIJU

Na Gala večeri 5. septembra u Palati umetnosti „Madlena”, Sergej je odvojio vremena specijalno samo za Zepter kompaniju i imali smo veoma zanimljiv i sadržajan razgovor.

ZEPTER: Dragi Sergej Polunjin, dobrodošli nam ponovo u Beograd i Srbiju, gde ste gost barem jednom godišnje. Kakav Vam je prvi utisak uvek kada nam se vratite ovde?

SERGEJ POLUNJIN:  Iskreno, osećam se fantastično svaki put kada dođem u Srbiju. Volim da vidim ljude sa ovih prostora. Prvo ljude sretnem u avionu na putovanjima. Uvek osetim pravu toplinu od osoba iz Srbije. Prisutan je i osećaj njihove snažne ličnosti, kao i spomenuta toplina koja zrači iz njih. Svaki put je dolazak kod vas u vidu prave domaćinske atmosfere i prelepog putovanja. Uživam u Srbiji, prija mi da ovde boravim.

Takođe, ovde je neverovatna hrana, izuzetni ljudi, predivna mesta koja obilazim.
Volim da pratim šta ljudi ovde stvaraju, proizvode. Poslednjih godina, usled pandemije korona virusa, nisam imao prilike da toliko putujem, tako da sam se veoma uželeo. Srbija mi je dala tu šansu da odem iz svoje zemlje Rusije, konkretno iz Moskve, gde živim.

Posebno mi je drago što kod vas dolazim da nastupam u baletu Raspućin, što činim sa ogromnim zadovoljstvom.

ZEPTER:  Prvi put se nalazite u veoma atraktivnoj Palati umetnosti „Madlena“. Kakav Vam je utisak dok hodate u ovako velikom zdanju savremene umetnosti koja je pravi hram kulture?

SERGEJ POLUNJIN: Nikada nisam video ništa slično do sada u životu. Zaista je pravo iznenađenje koliko je lepote u ovoj palati. Da budem iskren, ne verujem da sam video bilo šta lepše u Beogradu od ovog posebnog muzeja. Palata je veoma precizno kreirana, prelepa, stvarno sam oduševljen. Zaista je posebna palata, mnogo mi se sviđa.

CILJ SVAKOG UMETNIKA DANAS JE DA BUDE SLOBODAN

ZEPTER: Manifestacija Opera & Ballet Nights  nosi slogan Inspired by Zepter. Naravno, kompanija Zepter je pokrovitelj navedenog festivala, sa spektakl predstavama – operom Aida i baletom Raspućin. Takođe, kompanija i porodica Zepter decenijama ulažu u kulturu naše zemlje, i osnivači su upravo Palate umetnosti „Madlena“. Da li Vam se čini da je neophodno da sve više kompanija kao što je Zepter ulažu u kulturu, umetnost, ne samo u Srbiji, već u Rusiji, Ukrajini, širom sveta? Na taj načim bismo imali sve više sredstava da dobijamo nova neprolazna remek dela?

SERGEJ POLUNJIN: Mislim da je fantastično što Zepter kompanija stoji kao pokrovitelj umetnosti, i ulaže u kulturu. Kada kažemo sponzor, onda to ima jedno značenje na prvu loptu. Za mene „sponzor“ zvuči kao neka nasumična reč i služi za davanje sredstava. Međutim, Zepter je nešto posebno, jer razume umetnost. A naravno umetnost pruža ljudima utisak, emocije, da publika oseti i iskusi nešto od umetničkog čina pred njima, da se jednostavno prepuste uživanju i upijaju performans kome su prisustvovali, čak i da reprodukuju, ponovo stvore osećanje koje su imali tokom gledanja predstave ili kulturnog događaja. Tako da je umetnost veoma važna. Umetnici su na neki način potencijalno najznačajniji ljudi, jer oni mogu da odluče kako će jedan orkestar da izgleda, u kakvoj će zgradi živeti, vodiće računa o odeći i paziti šta će da obuku za izlazak, kako će svetlo da izgleda na sceni. Zato su umetnici veoma važni, a bitna je i podrška za njih koju dobijaju od kompanija kakva je Zepter. Preduzeća zapravo podržavaju ljude, umetnike, i bez novčanog ulaganja, oni ne mogu da postignu sve ono što su zamislili. Cilj svakog umetnika danas jeste da bude – slobodan. A to znači da umetnik sarađuje samo sa onim kolegama koji mu odgovaraju, da stvara projekat koji želi, bez zadrške, bez uzmicanja, i bez ikakvih ograničenja. Prema mom iskustvu do sada, ulagao sam sopstveni novac u projekte, ali sam uvek želeo da stvaram predstave na koje ću biti ponosan i u kojima će publika istinski uživati. Samim tim novčana podrška je svim umetnicima i više nego dragocena.

DIVAN JE OSEĆAJ KADA PRENOSITE ZNANJE DRUGIMA

ZEPTER: Kod nas u ovom periodu ste bili veoma traženi i angažovani: prvo ste bili specijalni gost i govornik na Gala večeri u Palati umetnosti „Madlena“ (05.09.), onda ste držali specijalan Master klas polaznicima završne baletske škole „Lujo Davičo“ u Operi i teatru Madlenianum (06.09.), da biste onda igrali premijerno i balet Raspućin (07.09.) u Sava Centru. Kakva su očekivanja bila povodom vašeg prvog Master klasa kod nas?

SERGEJ POLUNJIN:  Neverovatan je osećaj kada predajete, prenosite znanje drugima. Nekada davno neko mi je pružio samo jednu veoma važnu reč, koja mi je sletela na uho i značila mi je tako da sam je upamtio i koristio dalje, što će mi biti do kraja života. Tu su gladni ljudi ili gladna deca koja žele da nešto naprave od sebe. Divan je osećaj kada možete da im nešto date iz svog iskustva, a oni to umeju da uzmu i prime. Osim što to uzimaju, mogu i koristiti do kraja života. Master klas u Madlenianumu je bio taj jedan, neću moći da ih stalno podučavam jednu ili dve godine. Pružio sam im za to kratko vreme sve ono što sam ja naučio poslednjih 20 godina u baletskoj umetnosti. Kasnije sve to mogu koristiti i bez mene u svojim karijerama. Više dajem neke okvirne ispravke u pokretima mladih nada, ali su to i istovremeno i životne korekcije. Dajem im na dlanu svoje životno i profesionalno iskustvo koje sam proživeo, a oni to mogu uzeti ili odbiti, njihov je izbor na kraju. Ipak, svakako je vrlo moćno osećanje kada možete nešto da pružite nekome, i ljudi su spremni da to primaju od vas.

BALET RASPUĆIN SMO SPREMALI U BEOGRADU 2019. GODINE

ZEPTER: Premijera baleta Raspućin održana je konačno u Beogradu, Srbiji, gde je projekat i pripreman. Kakva su Vam bila očekivanja oko prijema publike?

SERGEJ POLUNJIN: Da, konačno se desila premijera u Beogradu nakon punih pet godina od kako je balet stvoren upravo u vašem glavnom gradu. Srbija je u to vreme 2019. godine bila kreativna pomoć za nas. Proveli smo nekoliko napornih meseci radeći na Raspućinu. Putovali smo tamo i nazad, scenografija nam je bila u Beogradu, kostimi, iznajmljeni studio, a mi smo balet spremali na više mesta. Eto konačno izvanredno je da se desi premijera Raspućina i stvarno je čudesno da pružim ljudima, publici ono što su oni već poklonili meni. A to što sam dobio od ljudi iz Srbije je ogromno: priliku da stvaram, ponekad je stigla pomoć u novcu, jer sam zaista bio bez sredstava da razvijam projekat. Nisam ni sam znao kako ću biti plaćen. Zato sam ovde kod vas sada došao sa Raspućinom, jer su mi ljudi odavde pružili toliko toga i želim da im uzvratim.

LJUDSKA PRIRODA JE VEOMA DOBRA PRIRODA – DAJEMO SVE OD SEBE

ZEPTER: Za sam kraj našeg razgovora, primetili smo nešto zanimljivo: Zepter kompanija i Vi imate toliko toga zajedničkog. Zepter investira u umetnost tako što gradi ustanove kulture u Srbiji – Opera i teatar Madlenianum, Palata umetnosti „Madlena“, Muzej Zepter, izdavačka kuća i knjižara Zepter Book World. Sa druge strane, Vi imate Fondaciju „Sergej Polunjin“. Prikupljate sredstva za mlade umetnike, baletske igrače, da se školuju na nekim od prestižnih svetskih škola baleta. Dakle, da li Vi vidite neku vezu upravo u ciljevima koje ima Zepter kompanija sa razvojem umetnosti i davanjem šansi mnogim glumcima i rediteljima da budu angažovani, sa Vama i Fondacijom koja pomaže mladim talentima?

SERGEJ POLUNJIN: Uzvraćanje ... Mislim da je to nešto u potpunosti prirodno prisutno u našem jezgru, iskonsko, duboko u našem biću. Meni sve to zaista dolazi sasvim normalno, prirodno. Fondacija je samo rezultat toga. Kada sam bio student, meni su pomagali. Bio sam stipendista tri fondacije za školovanje (jedna od njih je fondacija „Rudolf Nurejev“, prema slavnom baletskom igraču koji je veliki uzor Polunjinu, koga često porede sa njim; upravo o tom umetniku je čuveni glumac i režiser Ralf Fajns snimao film Bela vrana u Srbiji, gde je glumio i Polunjin, prim. aut.).

Tako sam dobio jedinstvenu priliku ranije, i onda mi dolazi prirodno da i ja pomažem drugima i pružam šansu nekoj novoj deci da iskažu svoj talenat. Zapravo, pomaganje drugima je nešto za mene instinktivno, o tome uopšte ne razmišljam, samo učinim. Osnivanjem Fondacije „Sergej Polunjin“ želeli smo da deci pružimo sve više mogućnosti za napredovanje. U početku sam ja lično bio sponzor mladima, svoj lični novac sam ulagao u jednu devojku, baletsku umetnicu. Tako je trajalo jednu, dve, na kraju i tri godine zaredom, ali onda sam shvatio da više nemam dovoljno sredstava. Zato smo osnovali Fondaciju da bismo prikupljali veće, ozbiljnije iznose za pomoć baletskim igračima. Više ljudi može da radi na tome i bude umešano u te projekte. Prikupljali smo sredstva za decu iz Srbije, da im budemo pokrovitelji za različite prestižne baletske škole širom Evrope. Neki od njih su već diplomirali i postali su profesionalni baletski igrači. Opet, ovako posmatrano, o toj misiji uopšte ne razmišljam, tek sada kada ste mi vi postavili ovako važno pitanje. Sa tim u vezi, Zepter kompanija, čini mi se, da ulaže toliko ozbiljno u umetnost, jer im je takođe sve to došlo prirodno, kao jedna velika potreba. Tako oni ulažu u kulturu, ili u izgradnju ovako predivnih palata kakva je „Madlena“. Verujem da Zepter kompanija i ujedno Zepter porodica tako oseća da treba da bude. I to je apsolutno sjajno. Mislim da je ljudska priroda veoma dobra priroda. To je najbolje što možemo da uradimo, da damo sve od sebe.

Razgovor vodio Ivan Makragić

Fotografije: Milan Đakov

CO-PRODUCTION OF THE MADLENIANUM AND ROSSI FEST

PREMIERE OF THE OPERA SUOR ANGELICA BY GIACOMO PUCCINI

The finale of the fourth edition of the summer opera academy Rossi Fest, takin place from 20th to 27th September, will feature the premiere of the opera Suor Angelica, to mark 100 years of the death of Giacomo Puccini and in the second part, whereas the second part will present a Gala concert with the participation of the Brothers Baruh choir, celebrating the choir's 145th anniversary and within the European Days of Jewish Culture. The program will be held on Friday, 27th September at 19:30 on the Large Stage of Madlenianum. The opera will be conducted by Stefan Zekic and directed by Ana Grigorovic, while the concert will feature a guest conductor from Israel, Adi Bar Soria. The opera Suor Angelica was last revived at the National Theatre in 2016 and is usually performed by students of the Faculty of Music Arts (FMU).

Suor Angelica is the second part of Giacomo Puccini's Triptych, which also includes the operas Il Tabarro and Gianni Schicchi. This work is based on the libretto by Giovacchino Forzano about a nun who takes her own life after hearing that her child has died. While composing the score, Puccini sought assistance from his sister Iginia, who was the abbess of a convent in Vicopelago, known as Sister Giulia Enrichetta. She allowed him to visit the convent and play the score for the gathered nuns, who, according to testimony, were "moved to tears." The premiere of Suor Angelica took place on 14 December 1918, at the Metropolitan Opera in New York, where the Triptych was performed in its entirety.

A late 17th-century convent. The sisters sing hymns, and the abbess reprimands those who are late as they all gather in the convent garden. The head nun tells a story that this evening marks the first of three nights during which miracles happen every year when the setting sun illuminates their fountain, turning the water golden. The nuns talk about their wishes. While the other sisters openly express their desires, Sister Angelica claims she has none. This, of course, is not true, as everyone knows that, despite having come to the monastery as punishment, Angelica dreams of hearing from her wealthy, noble family after seven years of waiting in vain. The nurse sister asks Angelica to prepare a herbal remedy for a nun who has been stung by a wasp. Soon, word spreads that a grand carriage has arrived at the convent gates. This upsets Sister Angelica, as she is convinced that someone from her family has come at last. The head nun calms Angelica and announces that the unexpected visitor is the Princess, Angelica’s aunt. The reason for her visit is to persuade Angelica to renounce her inheritance in favour of her sister, who is getting married. It is also revealed that Angelica is in the convent to atone for a grievous sin— having had an illegitimate child whom she cannot forget and who was forcibly taken from her. A new, painful blow strikes Angelica when the princess tells her that her son has died. Angelica signs the documents, remains alone, and, grieving for her son's death, mourns through the painful aria "Senza Mamma." Angelica, in her delirium, believes she sees her son, hears his cries, and feels his call to join him in heaven. She prepares and drinks a poisonous potion, only to realize that by choosing suicide as the solution, she has committed a mortal sin and will be condemned to eternal separation from her son. With her last strength, she prays to the Virgin Mary and experiences the miracle of her mercy as her child runs into her arms.

Rossi Fest is an international music festival inspired by the work of the distinguished European composer of an extraordinary life and creative legacy, Salamone Rossi (1570-1650). Given the historical context in which Rossi composed, his body of work is unique for its synthesis of East and West, combining late Renaissance/early Baroque music from Western Europe with traditional Jewish and synagogue texts. The festival draws its inspiration from the very nature of Rossi's work, which promotes the appreciation of diverse cultural heritages and fosters cultural dialogue through their unusual blends at a high artistic level, which are precisely the values Rossi Fest seeks to promote.

The vision of Rossi Fest is to establish itself as one of the most significant music festivals in Europe through continuous and long-term development, and for the festival to become an international symbol for the promotion, exploration, and creation of cultural dialogue as well as Jewish tradition in music. The festival is envisioned as an innovative, dynamic, multicultural, and thematically unique musical event in Europe, with an inherent passion for learning and providing the essential foundation for new artistic achievements and intercultural dialogue, as the festival’s core, represents an inexhaustible source for exploring classical music, but also for creating new musical works, and is one of the fundamental values upheld by the European community. Given the theme and the very structure of the festival program, the organizers aim for Rossi Fest to become one of the future leaders of Belgrade’s cultural events.

The founder and director of Rossi Fest is a conductor Stefan Zekic. He has studied conducting and solo singing at the Faculty of Music Arts in Belgrade, where he is currently pursuing doctoral studies in opera conducting. He has honed his skills through seminars and masterclasses led by renowned conductors such as Uros Lajovic (Austria), Andrew Parrott (UK), and Max Frey (Germany). Since 2006, Zekic has been the chief conductor of the Brothers Baruh Choir, founded in 1879. He is also the founder and artistic director of the early music ensemble Canticum Novum and the conductor of the Jewish Chamber Orchestra.

Since the 2009/10 season, he has been engaged with the National Theatre in Belgrade, where he made his debut with Mozart's The Marriage of Figaro, and in 2014, he became the conductor of the Opera Studio, with which he premiered two Mozart productions: The Magic Flute and Bastien and Bastienne. As a guest conductor, Zekic has delivered notable performances with various ensembles, including the Madrigal Choir of the Faculty of Music Arts, the Faculty of Music Arts Symphony Orchestra, the vocal ensembles Oktoih, Marienhain (Germany), and Musica (Slovenia), as well as the Royal Strings of St. George, the Jewish Chamber Orchestra, the Stanislav Binički Symphony Orchestra, and the Montenegrin Symphony Orchestra. He has received numerous awards at the most prestigious international choral music festivals, as well as a special distinction from the State of Israel for his outstanding achievements in Jewish music. Among the prominent artists he has collaborated with are Oscar-winner Jiří Menzel, John Ramster, Martin Evans, Olga Makarina, István Székely, Eraldo Salmieri, Claudia Eder, and others.

Adi Bar Soria, an Israeli conductor and pianist, is the recipient of numerous international awards that have brought him to the stages of prestigious musical centres, including the Leipzig Gewandhaus, the Berlin Philharmonic, and the Alte Oper Frankfurt. He began his career as a resident conductor (Kapellmeister) at the Augsburg Theatre. Later, he worked at the Dresden State Opera (Semperoper) as a resident conductor and deputy music director at the Poznań National Opera. He has conducted productions in opera houses in Mannheim, Warsaw, Craiova, Gdańsk, Kaiserslautern, and others. He has also worked as assistant conductor to Iván Fischer with the Konzerthausorchester Berlin. Some of his critically acclaimed productions include Penderecki’s opera The Black Mask at the National Opera in Warsaw, in collaboration with the composer himself, Verdi's Don Carlo at the Opera Festival in Craiova, and Richard Wagner Gala concert at the Markgräfliches Opernhaus in Bayreuth. The list of operas he has conducted includes Otello, Aida, Rigoletto, Don Carlo, Nabucco, La Traviata, Tosca, La Bohème, Madama Butterfly, Fidelio, Cavalleria Rusticana, Pagliacci, Die Meistersinger von Nürnberg, and Mozart’s operas from the Da Ponte cycle. Adi Bar Soria has led many ensembles including the Augsburg Philharmonic, the Budapest Symphony orchestra, the National Theater Orchestra Mannheim, the Israel Sinfonietta Beer-Sheva, the Thüringen Philharmonic Gotha-Eisenach, the Orchestra of Grand Theatre of Poznán, the Orchestra Sinfonica di Lecce, the Südwestfalen Philharmonic, the Polish Chamber Philharmonic Orchestra Sopot and the Prague Smetana Philharmonic.

Adi Bar Soria has studied piano, lied interpretation and conducting in Berlin, Jerusalem, Madrid and Frankfurt and has won numerous international music competitions. As a soloist and chamber musician he has given concerts all over the world and made many recordings and radio and television productions including for SWR, DeutschlandRadio Berlin, RSB, ARD, Kol Israel and Israel Culture Channel. He holds guest lectures and conducts masterclasses in universities all over Europe, such as Napoli, Pescara, Cracow and Gdansk.

Adi Bar Soria´s projects for the 2023-2024 season include among others productions of Simon Boccanegra and Tosca at the Opera Festival Brasov and at the Elena Teodorini Opera Festival in Craiova. He will be touring with both productions in Germany. Further projects include concerts in Bayreuth, Bonn (Beethovenhaus), Dresden and Frankfurt.

Ana Grigorovic, a director, completed her primary and secondary music education in piano, music theory, and solo singing at the “Mokranjac” Music School. She has graduated in theatre and radio directing from the Faculty of Dramatic Arts and obtained her master's degree in Art and Media Theory at the Interdisciplinary Studies program at the University of Arts in Belgrade. At the National Theatre in Belgrade, she has directed Puccini’s Gianni Schicchi, At Dawn—the first Serbian opera by Stanislav Binicki, Mozart’s youth opera Bastien and Bastienne, and Federico García Lorca’s play The House of Bernarda Alba. She has revived numerous productions, such as Rossini’s The Italian Girl in Algiers and Cinderella, Puccini’s Il Tabarro, Verdi’s Rigoletto and Nabucco, Umberto Giordano’s Andrea Chénier, Donizetti’s The Elixir of Love and Lucia di Lammermoor, Mozart’s The Marriage of Figaro, and Bizet’s Carmen.

As an assistant director, she has collaborated with international directors on a number of productions, including Puccini’s Manon Lescaut, Konjovic’s Koštana, Giordano’s Andrea Chénier, Mozart’s Don Giovanni, Verdi’s Otello and The Force of Destiny, Puccini’s Tosca, and Wagner’s The Flying Dutchman.

She has directed plays in various theatres across Serbia: Five Boys by Simona Semenic (Little Theatre "Dusko Radovic"), Fifty Blows by Tamara Barackov and Magic Afternoon by Wolfgang Bauer (Atelier 212); the monodrama Peter and Plato's Feast (Bitef Theatre); the musical Inside Out (Terazije Theatre); Beckett's Play and Zeljko Hubac's Beauty and the Beast (Bora Stankovic Theatre in Vranje); Borislav Pekic's The Birth of a Report (Pirot National Theatre); If I Want to Whistle, I Whistle by Andreea Valean (Sterija National Theatre in Vršac); Escape based on Ionesco’s plays (Vuk Karadzic Cultural Centre); the author’s play To Be (Parobrod Cultural Centre); Milena Bogavac’s North Force, Ferenc Molnár’s The Paul Street Boys, and Goran Markovic’s National Class (Dadov Youth Theatre); Rodrigo García’s After Sun (Student Cultural Centre in Belgrade); Bizet’s opera Carmen (Rossi Fest).

She has won numerous awards, including the "Hugo Klajn" Award for Best Theatre Directing Student in her generation; the "Zoran Ratkovic" Award for Directing; the City of Belgrade Award for Youth Artistic Creation; commendations from the National Theatre for her direction of Gianni Schicchi and At Dawn. Her play Five Boys won the Special Award for New Theatre Tendencies at the TIBA Festival; the play Fifty Blows received a Special Award at the International Small Scenes Festival in Rijeka, and her staging of Gianni Schicchi was honoured with the National Theatre’s Annual Award for Best Performance of the 2016/17 season.

KOPRODUKCIJA MADLENIANUMA I ROSI FESTA

PREMIJERA OPERE SESTRA ANĐELIKA ĐAKOMA PUČINIJA

Završnica četvrte edicije letnje operske akademije Rosi festa, koja se održava od 20. do 27. septembra, biće premijera opere Sestra Anđelika, čime će se obeležiti 100 godina od smrti Đakoma Pučinija, dok će u drugom delu biti izveden Gala koncert uz učešće hora Braća Baruh, povodom 145. godina od osnivanja hora i u okvriu Evropskih dana jevrejske kulture. Program će biti izveden u petak, 27. septembra u 19.30 na Velikoj sceni Madlenianuma. Operom diriguje Stefan Zekić, režiju potpisuje Ana Grigorović, dok će na koncertu biti i gost dirigent iz Izraela Adi Bar Soria. Opera Sestra Anđelika je poslednji put obnovljena u Narodnom pozorištu 2016. godine, a obično je izvode studenti FMU-a.

Opera Sestra Anđelika predstavlja drugi deo Triptiha Đakoma Pučinija, koje čine još ppera Plašt i Đani Skiki Ovo delo napisano je na tekst drame Đovakina Forcana o časnoj sestri koja je sebi oduzela život pošto je čula da joj je dete umrlo. Tokom rada na partituri kompozitor je zamolio za pomoć svoju sestru Iđeniju, koja je bila igumanija samostana u Vičepelagu pod imenom sestra Đulija Enriketa. Ona mu je dopustila da poseti manastir i da svira partituru okupljenim monahinjama, koje su, kako svedočanstvo kaže, bile „potresene do suza". Premijera Sestre Anđelike upriličena je 14. decembra 1918. godine u njujorškom Metropolitenu, gde je Triptih izveden u celosti.

Manastir s kraja 17. veka. Sestre pjevaju himne, upravnica kori one koje kasne, a sve se okupljaju u manastirskom vrtu. Glavna sestra, kazuje priču o tome da je to veče prvo od tri večeri tokom kojih se svake godine dešavaju čuda, kada zalazeće sunce obasja njihovu fontanu, a voda u njoj dobije zlatnu boju. Monahinje razgovaraju o željama. Dok druge sestre otvoreno iskazuju svoje želje, sestra Anđelika tvrdi da nema želja. To naravno nije istina, jer svi znaju da iako je u manastir stigla po kazni, Anđelika sanja da nakon sedam godina uzaludnog čekanja čuje nekoga iz svoje bogate, plemićke porodice. Sestra - bolničarka moli Anđeliku da napravi biljni lijek za sestru koju je ujela osa. Prenosi se vest da velika kočija stoji izvan manastira. Sestru Anđeliku to uznemiri jer je uverena da je to stigao neko iz njene bogate porodice. Glavna sestra umiruje Anđeliku, pa saopštava da je neočekivani gost princeza, Anđelikina tetka. Povod za njen dolazak je namera da je ubedi Anđeliku da se odrekne svog nasledstva, u korist svoje sestre koja se udaje. Saznajemo i da Anđelika u manastiru okajava veliki greh - vanbračnog sina koga ne može da zaboravi, a koji joj je na silu oduzet. Novi bolni udarac Anđelika doživljava kada joj princeza kaže da je njen sin umro. Anđelika potpisuje dokumenta, ostaje sama i plačući smrt sina žali bolnom arijom Senza Mamma. Anđelika je u bunilu. Čini joj se da vidi sina, da čuje njegov plač i poziv da mu se pridruži u raju. Priprema i ispija otrovni napitak i shvata da je odabravši samoubistvo kao rešenje počinila smrtni greh pa će prokleta biti večno odvojena od sina. Poslednjom snagom moli se Bogorodici i doživljava čudo njenog milosrđa, kada joj dete trći u zagrljaj.

Rosi fest je međunarodni muzički festival inspirisan stvaralaštvom eminentnog evropskog kompozitora, neobične životne priče i stvaralačkog opusa, Salomona Rosija (1570-1650). Imajući u vidu istorijski kontekst u kojem je stvarao, Rosijev opus je jedinstven po sintezi Istoka i Zapada, odnosno kasne renesansne / ranobarokne muzike zapadne Evrope i jevrejskih tradicionalnih i sinagogalnih tekstova. Inspiraciju za festival nalazimo upravo u samoj prirodi Rosijevog dela koja promoviše poštovanje različitosti kulturnog nasleđa, kao i kulturni dijalog putem njihovih neobičnih spojeva na visokom umetničkom nivou, i upravo su to vrednosti koje promoviše Rosi fest.

Vizija Rosi Festa je da se kroz kontinuirani i dugoročan razvoj pozicionira na mapi najznačajnijih muzičkih festivala u Evropi, te da sam festival na internacionalnom nivou postane sinonim za negovanje, istraživanje i stvaranje kulturnog dijaloga, ali i jevrejske tradicije u muzici. Festival je zamišljen kao inovativan, dinamičan, multikulturalan i po temi jedinstven muzički događaj u Evropi, koji poseduje inspirativnu strast za učenjem u svojoj biti i obezbeđuje potrebnu osnovu za nova umetnička dostignuća, a interkulturalni dijalog, kao okosnica festivala, predstavlja nepresušan izvor za istraživanje klasične muzike, ali i za stvaranje novih muzičkih dela, kao i jednu od osnovnih vrednosti koju neguje evropska zajednica. Imajući u vidu temu, kao i samu strukturu programa festivala, namera organizatora je da da se Rosi fest nađe među budućim liderima beogradskih kulturnih manifestacija.

Osnivač i direktor Rosi festa je dirigent Stefan Zekić. Studirao je dirigovanje i solo pevanje na Fakultetu muzičke umetnosti u Beogradu, a na istom fakultetu trenutno je na doktorskim studijama operskog dirigovanja. Usavršavao se na seminarima i majstorskim radionicama uglednih dirigenata poput Uroša Lajovica (Austrija), Endrua Perota (Velika Britanija) i Maksa Fraja (Nemačka). Od 2006. godine je šef-dirigent hora Braća Baruh, osnovanog 1879. godine. Osnivač je i umetnički rukovodilac ansambla za ranu muziku Canticum novum i dirigent Jevrejskog kamernog orkestra. Od sezone 2009/10. angažovan je u Narodnom pozorištu u Beogradu gde je debitovao Mocartovom operom Figarova ženidba, a 2014. godine je postao i dirigent Operskog studija sa kojim je premijerno izveo dve Mocartove predstave: Čarobna frula i Bastijen i Bastijena. Kao gost dirigent, ostvario je zapažene koncerte sa mnogim ansamblima, između ostalih: Madrigalski hor FMU, Simfonijski orkestar FMU, vokalni ansambli Oktoih, Marienhain (Nemačka), Musica (Slovenija); zatim, Kraljevski gudači Sv. Đorđa, Jevrejski kamerni orkestar, Simfonijski orkestar Stanislav Binički i Crnogorski simfonijski orkestar. Dobitnik je brojnih priznanja i nagrada na najprestižnijim međunarodnim festivalima horske muzike, kao i posebnog odlikovanja države Izrael za ostvarivanje izuzetnog uspeha u oblasti jevrejske muzike. Među istaknutim umetnicima sa kojima je sarađivao izdvajaju se oskarovac Jiržij Mencel, Džon Ramster, Martin Evans, Olga Makarina, Ištvan Sekelj, Eraldo Salmieri, Klaudija Eder i drugi.

Adi Bar Soria, izraelski dirigent i pijanista, dobitnik je mnogih međunarodnih nagrada koje su ga dovele na scene prestižnih muzičkih centara, među kojima su Lajpciški Gaventhaus, Berlinska Filharmonija i Alte Opera Frankfurta. Započeo je svoju karijeru kao rezidentni dirigent (Kapellmeister) u Augzburg Teatru. Kasnije je radio u Državnoj operi Drezden (Semperoper), kao rezidentni dirigent i zamenik muzičkog direktora u Poznanskoj nacionalnoj operi. Dirigovao je produkcijama u operskim kućama u Manhajmu, Varšavi, Krajovi, Gdanjsku, Kajzerslauternu, itd. Radio je i kao asistent dirigenta Ivana Fišera u Berlinskom Konzerthaus orkestru. Među njegovim zapaženim produkcijama koje su naišle na pohvale kritike su Pendereckijeva opera Crna maska u Narodnom pozorištu u Varšavi, u saradnji sa samim kompozitorom, zatim Verdijev Don Karlos na Operskom festivalu u Krajovi, kao i gala koncert Riharda Vagnera u Markgrofovskoj operi u Bajrotu. Na repertoaru opera kojima je dirigovao su opere Otelo, Aida, Rigoleto, Don Karlos, Nabuko, Travijata, Toska, Boemi, Madam Baterflaj, Fidelio, Kavalerija rustikana, Pajaci, Majstori pevači iz Nirnberga i Mocartove opere iz ciklusa „Da Ponte". Adi Bar Soria predvodio je brojne ansamble, među kojima su Filharmonija Augzburga, Budimpeštanski simfonijski orkestar, Orkestar Narodnog pozorišta u Manhajmu, Izraelska sinfonijeta Berševa, Tiringijska filharmonija Gota-Ajzenah, Orkestar Grand Teatra iz Poznanja, Simfonijski orkestar Lečea, Filharmonija Južne Vestfalije, Poljski kamerni filharmonijski orkestar Sopot, kao i Smetanova filharmonija iz Praga.

Svoje muzičko obrazovanje stekao je u Berlinu, Jerusalimu, Madridu i Frankfurtu, gde je studirao klavir, interpretaciju lida i dirigovanje. Osvojio je brojne nagrade na međunarodnim muzičkim takmičenjima. Kao solista i kamerni muzičar, nastupao je širom sveta i ostvario brojne audio i video snimke, kao i televizijske i radio emisije, uključujući saradnju sa Jugozapadnom radio-televizijom u Nemačkoj, Radio Berlinom, Radio simfonijskim orkestrom Berlin, Udruženjem javnih radio i televizijskih mreža Savezne Republike Nemačke, Kol Izraelom i Izraelskim kulturnim kanalom. Drži gostujuća predavanja i vodi majstorske radionice (master class) na univerzitetima širom Evrope, među kojima su Napulj, Peskara, Krakov i Gdanjsk.

Za sezonu 2023–2024, njegovi planovi uključuju produkcije Verdijevih opera Simon Bokanegra i Toska na Operskom festivalu u Brašovu i Operskom festivalu Elene Teodorini u Krajovi. Obe produkcije će biti izvedene na turneji u Nemačkoj. Među daljim projektima su i koncerti u Bajrojtu, Bonu (Betovenova rodna kuća), Drezdenu i Frankfurtu.

Ana Grigorović rediteljka je osnovno i srednje muzičko obrazovanje iz oblasti klavira, teorije muzike i solo pevanja stekla je u Muzičkoj školi „Mokranjac“. Diplomirala je pozorišnu i radio režiju na Fakultetu dramskih umetnosti. Ana je takođe završila master studije iz Teorije umetnosti i medija na Interdisciplinarnim studijama Univerziteta umetnosti u Beogradu. U Narodnom pozorištu u Beogradu režirala je operu Đani Skiki Đakoma Pučinija, Na uranku - prvu srpsku operu Stanislava Biničkog, Mocartovu operu za mladu publiku Bastijen i Bastijena i dramu Dom Bernarde Albe, Federika Garsija Lorke. Obnovila je veliki broj predstava: Italijanka u Alžiru i Pepeljuga Rosinija, Pučinijev Plašt, Verdijevog Rigoleta i Nabuka, Andrea Šenije Umberta Đordana, Ljubavni napitak i Lučiju od Lamermura Donicetija, Mocartovu Figarovu ženidbu i Bizeovu Karmen.

Kao pomoćnik reditelja radila je sa internacionalnim rediteljima na brojnim produkcijama: Pučinijevoj Manon Lesko, Konjovićevoj Koštani, Đordanovom Andrea Šenije, Mocartovom Don Đovaniju, Verdijevom Otelu i Moć sudbine, Pučinijevoj Toski, Vagnerovom Letećem Holanđaninu. 

Režirala je predstave u pozorištima širom Srbije: Pet dečaka Simone Semenič (Malo pozorište „Duško Radović”); Pedeset udaraca Tamare Baračkov i Magično popodne Volfganga Bauera (Atelje 212); monodramu Petar i Platonovu Gozbu (Bitef teatar); mjuzikl Inside Out (Pozorište na Terazijama); Beketovu Igru i Lepoticu i zver Željka Hubača (Pozorište „Bora Stanković” u Vranju); Rađanje jednog zapisnika Borislava Pekića (Narodno pozorište Pirot); Ako mi se zviždi, zviždim Andree Valean (Narodno pozorište „Sterija”, Vršac); predstavu Bekstvo prema Joneskovim dramama (Ustanova kulture „Vuk Karadžić”); autorsku predstavu Biti (Ustanova kulture „Parobrod”); North Force Milene Bogavac, Dečake Pavlove ulice Ferenca Molnara i Nacionalnu klasu Gorana Markovića u Omladinskom pozorištu Dadov; After Sun Rodriga Garsije (Studentski kulturni centar u Beogradu); operu Karmen Žorža Bizea (Rosi fest). 

Dobitnica je nagrade „Hugo Klajn” za najboljeg studenta pozorišne režije u generaciji; nagrade „Zoran Ratković” za režiju; Nagrade grada Beograda za umetničko stvaralaštvo mladih; pohvale Narodnog pozorišta za režiju opere Đani Skiki; pohvale Narodnog pozorišta za režiju opere Na uranku. Njena predstava Pet dečaka osvojila je Specijalnu nagradu za nove pozorišne tendencije na TIBA festivalu; predstava Pedeset udaraca osvojila je Specijalnu nagradu na Međunarodnom festivalu malih scena u Rijeci dok je predstava Đani Skiki ovenčana Godišnjom nagradom Narodnog pozorišta u Beogradu za najbolju predstavu u sezoni 2016/17.

Povodom svoje predstave „Raspućin“ koju će odigrati 7. septembra u tek otvorenoj Plavoj sali Sava Centra, veliki baletski umetnik Sergej Polunjin je održao specijalan Master klas sa završnim godinama baletske škole „Lujo Davičo“, a priredili smo i razgovor i susret ovog vrhunskog umetnika i sa ostalm učenicima baletskih škola iz Beograda, Pančeva i Zrenjanina. Ovaj Master Klas, održan je u okviru dvodnevne manifestacije „Opera & Ballet Nights“, gde je generalni pokrovitelj  Zepter.

Ukrajinsko - ruski baletski igrač je učenicima preneo „male tajne“ baletskog umeća, podsećajući ih da samo radom mogu da dosegnu nesuđene visine u ovoj teškoj, ali lepoj profesiji. Više puta je skrenuo pažnju na držanje tela, na stav koji mora biti čvrst, jaka leđa, istezanje mišića kako stopala, nogu, tako i ruku. Naročito je skrenuo pažnju da je centar jednog igrača stomak, iz koga sve kreće i koji drži balans čitavog tela, dok duša vodi u arabesk. Na klasu mu se pridružio i Aleksej Ljumov, njegov dobar prijatelj i igrač koga ćemo gledati u baletu „Raspućin“.

Posle veoma zanimljivog klasa ovaj svestrani umetnik je pokazao svoju veličinu u neposrednom razgovoru sa polaznicima klasa i otvorenom dijalogu sa prisutnom publikom u sali Madlenianuma. Dečica, i već stasali mladi igrači bili su vidno uzbuđeni dok su se slikali sa ovim harizmatičnim umetnikom, za koga je igra ne samo profesija, nego i život sam.

Polunjin je podelio sa publikom iskustvo na pravljenju novih produkcija, koliko kreativni rad stoji iza toga, saradnja sa vrhunskim autorima i koreografima, a ono što čini svako njegovo delo zanimljivim je spoj klasične baletske umetnosti, sa modernim izrazom, kao i inserti folklora, akrobatike, hip-hopa i drugih žanrova u njegovim produkcijama. Zanimljivo je da je balet „Raspućin“ kreiran u Beogradu, da se u našem gradu za njega rodila ideja i da su održane probe. Iako je igrao preko 70 puta u različitim zemljama, u subotu će beogradska publika prvi put moći da ga vidi. U naslovnoj ulozi je Sergej Polunjin, Aleksej Ljubimov je Car Nikolaj II, Elena Polunjin, Sergejeva supruga, je Carica Aleksandra Feodorovna, Džon Kuk je Princ Feliks Jusupov, dok Carevića Alekseja igra Jaromir Furajev. Koreograf ovog spektakla je Juka Ojši (Yuka Oishi), muziku je radio Kiril Rihter, dok je scenograf Oto Bubenicek, a kostime je radila čuvena ruska modna dizajnerka Ulijana Sergenko.

Sergej Polunjin je sa velikom radošću vodio  mlade srpske igrače kroz klas, jer i sam preko svoje fondacije podržava mlade talente. Na naše pitanje kako se odlučio da osnuje fondaciju pod svojim imenom i koja je njegova uloga u njoj, rekao nam je da je ideju dobio upravo u Beogradu, dok je snimao film „Bela vrana“, reditelja Ralfa Fajansa, o čuvenom baletskom igraču Rudolfu Nurejevu. Kako je i sam bio stipendista Fondacije „Rudolf Nurejev“, shvatajući značaj podrške na početku karijere, prvobitno je nekoliko godina sam finansirao talentovane igrače, a onda je osnovao svoju Fondaciju Polunjin u Beogradu. Nekoliko stipendista je već po baletskim kućama u Evropi, a jedna od njih Jana, se vratila sa školovanja iz Beča da igra u Beogradu. Sergej Polunjin barem jednom godišnje dolazi u Beograd da predstavi svoju Fondaciju i prikupi sredstva za nju na donatorskoj večeri.

Nije slučano što je svoj veliki Master Klas Polunjin izveo baš na sceni Opere i teatra Madlenianum, uz podršku kompanije Zepter, jer delimo iste vrednosti i vizije, a to je nesebična podrška mladim i talentovanim umetnicima da se istaknu, afirmišu, pokažu svoja znanja i nadarenosti.

A zanimljivo je to da je Sergej karijeru počeo kao gimnastičar, da bi se onda kasnije odlučio za poziv – baletskog umetnika. Već sa osam godina maleni Polunjin je krenuo put baleta, a na Kijevskom državnom koreografskom institutu (Kyiv State Choreographic Institute) je diplomirao. Onda se priključio Britanskoj kraljevskoj baletskoj školi (British Royal Ballet School) sa samo 13 leta, a 2007. je proglašen za Mladog britanskog igrača godine, i onda sa 20 godina, postao je najmlađi glavni baletski solista Kraljevskog baleta (Royal Ballet) ikada.

Možda se Sergej u svojoj koži najbolje oseća kao – slobodan umetnik, te je bio angažovan u najprestižnijim pozorišnim kućama - Royal Opera House, Sadler's Wells Theatre, Bolshoi Theatre, Stanislavski Nemirovich-Danchenko Moscow Academic Music Theatre, La Scala Theatre.

Fotografije sa Master klasa Željka Dimić.

Inicijativa pojas i put širi zvuk Hunana

Pod nazivom „Inicijativa pojas i put širi zvuk Hunana“ prvi put pred publikom na Velikoj sceni Madlenianum opere i teatra, publici će se predstaviti „Čangša simfonijskog orkestra" 9. septembra s početkom u 19.30 časova.

Pred publikom će nastupiti 20 izvođača Čangša simfonijskog orkestra, a publika će imati prilike da čuje neke od najpoznatijih kineskih klasičnih i tradicionalnih kompozicija, kao i izvođenje srpske kompozicije „Tamo daleko“.

Čangša simfonijski orkestar izvešće sledeće kompozicije:

• HUANG Yijun: Blossoming Flowers and Full Moon
• MAO Yuan & LIU Tieshan: Dance of the Yao People
• WANG Ming: Velvet Flowers ( Soprano: Liu Yangzhenli)
• LV Xuedong: Chifeng ( Soprano: Liu Yangzhenli)
• HE Zhanhao & CHEN Gang: The Butterfly Lovers
• A symphonic work adapted from Hua Gu Opera: Liu Hai Cuts Firewood
• Franz Benda: Flute Concerto in E Minor (Flute Solo: Ma Xingyun)
• Romanian folk dance "Spring"
• Bello Ciao
• Felix Mendelssohn: String Octet in E-flat major, Op. 20
• Chinese Folk Song: Jasmine Flower
• Chinese Folk Song: Liuyang River
• Carlos Gardel: Por una Cabeza (Violin Solo: Li Jie)
• Zequinha de Abreu: Tico Tico
• Astor Piazzolla: Libertango
• ZHOU Xianglin: A Glass of Fine Wine (Soprano: Wang Xuan Zhi)
• ZHENG Qiufeng: I Love You, China (Soprano: Wang Xuan Zhi)

***

• Serbian Folk Song Тамо далеко
• Folk Song: Auld Lang Syne
• QIN Yongcheng: My Motherland and I

.

Gostovanje vrhunskih umetnika iz NR Kine koji sada prvi put dolaze u Srbiju, se realizuje sa ciljem uspostavljanja kontinuirane saradnje Instituta za umetničku igru iz Beograda kao i Šangaj Normal Univerziteta. Očekuje se da će ovaj program produbiti saradnju dveju zemalja koja je rezultat dogovora napravljenih 2023. godine kada je delagacija iz Srbije predvođena od strane Prof. dr Vladimir Tomaševića osnivača Instituta za umetničku igru i gostujućeg profesor Šangajskog Normal Univerziteta.  „Ovaj univerzitet sa preko 40,000 studenata je takođe poznat zato što pored velikog broja poznatih naučnika i nobelovaca koji su alumnisti i profesori, nedri najuticajnije državne činovnike u NR Kini, dok je kuriozitet da je poseta srpskih profesora prva zvanična poseta stranih delegacija u NR Kini nakon karantina zbog COVID19“ navodi profesor Tomašević.

Ulaz na koncert je besplatan.

Pod nazivom „CIAO” što na kineskom jeziku znači “most” (桥) a na srpskom i italijanskom - „zdravo“, 8. septembra na Velikoj sceni Madlenianum opere i teatra u 20.00 časova održaće se “Gala veče” u okviru kog će se publici predstaviti odabrani igrači iz NR Kine koji po prvi put gostuju kod nas, a koji će zajedno sa igračima sa prostora Balkana, izvesti varijacije iz klasičnog baleta, tradicionalnog plesa, narodne igre i modernog plesa.

“Po prvi put u Beogradu, Podgorici i Sarajevu publici će se predstaviti 25 odabranih igrača, koji su student Shanghai Normal Univerziteta i Jingdezhen Univerziteta za umetnost. Ova dva univerziteta, koja pored Šangajske akademije za ples, su najbrojnije ustanove po obrazovanju igraču, gde studenti pored klasičnog baleta i tradicionalnog plesa dobijaju priliku da svoja dalje obrazovanje nastave u Evropi ili drugim delovima sveta”, navodi Aleksandar Ilić organizator projekta.

Gostovanje vrhunskih umetnika iz NR Kine koji sada prvi put dolaze u Srbiju, se realizuje sa ciljem uspostavljanja kontinuirane saradnje Instituta za umetničku igru iz Beograda kao i Šangaj Normal Univerziteta. Očekuje se da će ovaj program produbiti saradnju dveju zemalja koja je rezultat dogovora napravljenih 2023. godine kada je delagacija iz Srbije predvođena od strane Prof. dr Vladimir Tomaševića osnivača Instituta za umetničku igru i gostujućeg profesor Šangajskog Normal Univerziteta.  „Ovaj univerzitet sa preko 40,000 studenata je takođe poznat zato što pored velikog broja poznatih naučnika i nobelovaca koji su alumnisti i profesori, nedri najuticajnije državne činovnike u NR Kini, dok je kuriozitet da je poseta srpskih profesora prva zvanična poseta stranih delegacija u NR Kini nakon karantina zbog COVID19“ navodi profesor Tomašević.

Ulaz na Gala koncert je besplatan.

DAMA SA OSMEHOM

Prepoznatljiva po svom čarobnom osmehu i nepresušnoj energiji kojima pleni, glumica Rada Đuričin je tri četvrtine svog života provela na "daskama koje život znače". Profesionalnu karijeru je započela davne 1958. godine kao Ana Frank u istoimenoj drami u Narodnom pozorištu u Beogradu, a od 1959. je stalni član JDP-a. Dobitnica je nagrade "Zlatni ćuran" za životno delo.

Svoj prepoznatljiv stil i eleganciju, kao i zarazni optimizam nosila je sa lakoćom, pa ni ne čudi što ušla u knjigu "Ikone stila", u izdanju Zepter Book World-a gde su navedene najeminetnije Srpkinje koje se izdvajaju po svojoj lepoti, ali i autentičnosti. U Operi i teatru Madlenianumu više od deset godina je igrala predstavu po tekstovima Mome Kapora "Halo Beograd"; Rada je ovaj kabare priredila, kao omaž svom velikom prijatelju sa kojim je veže prijateljstvo još od studentskih dana. Njena poslednja uloga u našoj Kući je uloga tetke u Zolinoj “Nani”, u režiji Ivane Vujić. U intervjuu koji je dala za naš sajt u vreme korone je poručila:

Biće kako je sudjeno, ne vredi plašiti se. Nosi masku, drži distancu, primi vakcine. To radim i smejem se. Sebi, uglavnom. I jedva čekám da opet počnemo da igramo. Baš sam se uželela.

Posvećena svom pozivu, odmah nakon korone  nastavila je da igra i putuje sa svojim predstavama. Otišla je tiho, sa osmehom.

Zbog godišnjih odmora, radno vreme blagajne u Muzeju Zepter, Knez Mihailova 42 je sledeće:  

sreda       04.09. 15-20h

četvrtak   05.09. 15-20h

petak       06.09. 15-20h

nedelja    08.09. 10-20 h

Od utorka 10.09. kreće sa redovnim radnim vremenom.

Veliki baletski umetnik Sergej Polunjin ponovo će biti gost naše zemlje, u Beogradu, povodom spektakl baleta „Raspućin“ i specijalnog Master klasa za sve ljubitelje igre, pod pokroviteljstvom kompanije Zepter.

Master klas će biti održan 6. septembra od 11.00 časova na Velikoj sceni Opere i teatra Madlenianum u Zemunu, dok će dan kasnije, 7. septembra, Polunjin izvesti balet „Raspućin“ na velikoj pozornici obnovljenog Sava Centra, na Novom Beogradu, u okviru dvodnevne manifestacije „Opera & Ballet Nights“.

Ukrajinsko - ruski baletski igrač sa srpskim pasošem će na master klasu polaznicima završnih razreda baletske škole „Lujo Davičo“ prikazati svoje umetničke veštine i preneti znanje tokom bogate i plodne karijere na svetskim scenama.

Svestrani umetnik nije samo baletski igrač, iako je po tome najpopularniji. U njegovom višestrukom talentu nalazi se da je takodje i glumac u holivudskim filmovima, akter dokumentaraca o sebi, model, koreograf, pedagog, osnivač fondacije „Sergej Polunjin“.

Polunjin ima svoju fondaciju za mlade talente koje podržava, i sam je bio stipendista Fondacije „Rudolf Nurejev“, velikana baleta, a Zepter kompanija upravo osniva mnoge ustanove kulture gde je cilj nesebična podrška našim umetnicima da se istaknu, afirmišu, pokažu svoja znanja i nadarenosti.

A zanimljivo je to da je Sergej karijeru počeo kao gimnastičar, da bi se onda kasnije odlučio za poziv – baletskog umetnika.

Već sa osam godina maleni Polunjin je krenuo put baleta, a na Kijevskom državnom koreografskom institutu (Kyiv State Choreographic Institute) je diplomirao.
Onda se priključio Britanskoj kraljevskoj baletskoj školi (British Royal Ballet School) sa samo 13 leta, a 2007. je proglašen za Mladog britanskog igrača godine, i onda sa 20 godina, postao je najmlađi glavni baletski solista Kraljevskog baleta (Royal Ballet) ikada.

Možda se Sergej u svojoj koži najbolje oseća kao – slobodan umetnik, te je bio angažovan u najprestižnijim pozorišnim kućama - Royal Opera House, Sadler's Wells Theatre, Bolshoi Theatre, Stanislavski Nemirovich-Danchenko Moscow Academic Music Theatre, La Scala Theatre.

Sergej Polunjin barem jednom godišnje dolazi u Beograd da predstavi svoju Fondaciju koja stipendira mnoge talente širom sveta da nastave školovanje u prestižnim baletskim kućama, a sada će prvi put imati tako značajan i veliki master klas, i to na sceni Madlenianuma. Posle klasa će se održati razgovor sa umetnikom, koji Vas takođe zovemo da zabeležite.

Polaznici svih baletskih škola su dobrodošli kao publika na ovaj jedinstveni majstorski čas.

A onda veče kasnije,  „Opera & Ballet Nights“ predstavlja Sergeja Polunjina prvi put u Sava Centru, da se istakne na delu u baletu „Raspućin“ o čuvenom kontroverznom mistiku.

Madlenianum – mesto susretanja!  Očekujemo vas 6. septembra.

Autor fotografija je Stefani Pistel za SP Fondaciju.

www.zepter.com