14. BEOGRADSKI FESTIVAL IGRE
Tamni pejzaži / Bolero 4. april 2017.
Balet Hrvatskog narodnog kazališta
Zagreb, Hrvatska
Tamni pejzaži
muzika: Thomas Koener
koreografija, režija: Marjana Krajač
kostimi, scenografija: Silvijo Vujičić
koncept svetla: Marjana Krajač, Silvio Vujičić
dizajn svetla: Aleksandar Čavlek
dramaturški saradnik: Andrej Mirčev
asistenti scenografa: Ivan Škugor, Ante Serdar
trajanje: 42’
premijera: Croatian National Theater, 2016
igrači: Guilherme Gameiro Alves, Tomaž Golub, Adam Harris, Natalia Horsnell, Duilio Ingraffia, Asuka Maruo, Miruna Miciu, Ovidiu Muscalu, Kornel Palinko, Lucija Radić, Cristiana Rotolo, Andrea Schifano, Takuya Sumitomo, Rieka Suzuki, Valentina Štrok, Iva Vitić Gameiro
Koreografske poeme o tamnim tragovima, intuitivnim prostorima i teritorijama nestajanja. Drugim rečima, sve što je pristiglo na svet, i što još nije pronašlo svoj mogući oblik. Amplitude mašte, koje stvaraju duboki obim prostora, ritma, vremena i zvuka, su žarišta ovog komada, i njegovih mračnih vizija. Delo za 16 igrača, definiše izvođački gest, kao poetsku, intuitivnu i dugotrajnu praksu. Kroz dugotrajne plesne sesije, u kojima telo prolazi kroz višeslojne obrasce, lagano se otkriva i kreira poverenje u nepoznato. Postoji poverenje koje stvara prostor pokreta, kao zajedničko mesto promišljanja i osećanja. Jedno telo, u stanju da samo sebe odredi u odnosu sa celinom, iznova samo sebe stvara. Ovaj gest nastajanja, sa fragmentima budućnosti, sa nečim što je sveže formulisano, i samim tim i dalje fragilno, je upravo ono što igra može ponuditi kao smisleno poimanje sveta. Na taj način, nešto osetljivo i otvoreno za reformisanje, jedino može biti mračni pejzaž, tamni trag, prostor sa mnogo neznanih emocija. Marjana Krajač
Koreografkinja Marjana Krajač živi u Zagrebu i radi širom Evrope. Njeni radovi grade intrigantni i duboki koreografski pejzaž, a njen pristup koreografiji je istovremeno poetika plesne stručnosti, angažovano koreografsko promišljanje i duboko razumevanje prirode igre kao medija. Godine 2011., bila je umetnik istraživačkog projekta Choreoroam Europe (odabrana od strane CSC Bassano del Grappa/Opera Estate Festival, The Place London, Rotterdam Dansateliers, a-2/Certamen Choreography Paso de Madrid i Hrvatskog instituta za pokret i igru). Sarađivala je i nastupala sa brojnim koreografima u Nemačkoj, Francuskoj i Hrvatskoj. Radila je sa Grupom Dunes iz Marseja, a njenu stručnost u igri formirali su neki od najerelevantnijih majstora evropskog baleta i igre, kao što su primabalerina Marsija Hajde i hrvatska avangardna koreografkinja Milana Broš. Godine 2014., nagrađena je Hrvatskom pozorišnom nagradom za izuzetni koreografski doprinos, i Godišnjom nagradom hrvatske Asocijacije plesnih umetnika, za koreografski doprinos godine.
Bolero
muzika: Maurice Ravel
koreografija, režija: Maša Kolar
muzička adaptacija: Višeslav Laboš
scenografija, kostimi: Petra Pavičić
dizajn svetla: Nuno Salsinha
asistent koreografa: Maja Marjančić
asistent scenografa: Ante Serdar
trajanje: 30’
premijera: Croatian National Theater, 2016
igrači: Milka Hribar Bartolović, Atina Tanović, Iva Vitić Gameiro, Natalia Horsnell, Takuya Sumitomo, Andrea Schifano, Guilherme Gameiro Alves, Simon Yoshida, Kornel Palinko, Asuka Maruo, Mutsumi Matsuhisa, Sabrina Feichter, Duilio Ingraffia, Tomaž Golub, Lucija Radić, Catarina Meneses, Saya Ikegami, Adam Harris, Sebastian Šimić
Bolero predstavlja stabilno, uporno i nemilosrdno pulsiranje bića zajednice. Minimiziran, ali opsesivno repetitivni ritam pojedinca, zarazno širi svoj hipnotički uticaj na drugog i druge, dok se ne pojavi odraz grupe u ritmu kolektiva. Suživot sa drugima kroz uzajamnost, postepeno se pretvara u konkurenciju i grabljenje, i raste do vrtoglavog vrhunca kolektivne ekstaze, kroz koju se pronalazi odlučnost za neku vrstu javnog pročišćenja.
Maša Kolar
Rođena u Zagrebu, Maša Kolar je završila Školu za savremenu igru “Ana Maletić”, u svom rodnom gradu, a kasnije je studirala na Vlaamse akademiji u Belgiji. Profesionalnu karijeru započinje 1996. godine u Zagrebačkom kazalištu komedije, i nastavlja 1992. godine u Baletu Drezden. Godine 1997., osvojila je Nagradu Meri Vingman za isticanje u izvođenju radova Džona Nojmajera, Štefana Tosa i Matsa Eka. Naredne godine pridružila se Thoss kompaniji iz Kila, a dve godine kasnije se sa ovom kompanijom preselila u Hanover. Sa ulogom Karmen, u istoimenoj postavci Matsa Eka, proputovala je Aziju. Od 2000. godine sarađivala je sa Kvinslend baletom iz Brizbejna. Godine 2007., postala je članica Aterbaleta u Italiji, gde je sarađivala sa koreografima Maurom Bigoncetijem, Ohadom Naharinom, Markom Gekeom, Valterom Mateinijem… Danas Kolarova radi u Zagrebačom kazalištu mladih kao pedagog i koreograf, i gradi svoju međunarodnu karijeru kao slobodna umetnica. Zajedno sa srpskim igračem Zoranom Markovićem, kreirala je nekoliko naslova u Beogradu i Zagrebu. Kao koreograf, takođe je radial za Nacionalni balet mladih u Hamburgu i Nacionalni balet iz Rijeke.
Balet Hrvatskog narodnog kazališta iz Zagreba, koji će uskoro obeležiti 140 godina dugu istoriju (prvo pominjanje baletskih igrača, u letku sa programom, bilo je 4.11.1876.) najstariji je, najveći i najznačajniji baletski ansambl u Hrvatskoj. Zahvaljujući različitim kulturno - istorijskim i društvenim faktorima, ovaj baletski ansambl je uvek imao posebno mesto u razvoju hrvatske kulture i njenim vezama sa Evropom. Kompanija nastavlja da demonstrira i promoviše svoje visoke umetničke standarde u klasičnom repertoaru i delima savremenih koreografa, kao što su: Derek Din, Juri Vamoš, Hans van Manen, Uve Šolc, Marko Geke, Načo Duato, Vilijam Forsajt, Patris Bart, Đorđo Madija, Vladimir Malakov, i mnogi drugi značajni autori. Hrvatski nacionalni Balet značajnu pažnju posvećuje nacionalnoj baštini, kao i savremenim radovima, što se trenutno odražava kroz celovečernje predstave Milka Šparembleka, Lea Mujića, i Staše Zurovca. Od 2014. godine, Leonard Jakovina, međunarodno priznati igrač i bivši solista Berlinske državne Opere, je umetnički direktor kompanije.
