EVENT Group  vam predstavlja Robija Lakatoša i Gyass Bend!

28. novembra 2014. u 19:30 sati u teatru Madlenijanum u Zemunu

Šta povezuje mađarsku cigansku muziku, klasičnu muziku i džez, uz dar za improvizaciju?

Robi Lakatoš i Gyass bend, naravno!

Robi je violinista koji prevazilazi svako poređenje i definiciju.

Dar koji je stekao od predaka kroz sedam generacija, ponovo će podeliti sa nama.

Opustite se uz jedinstvenu energiju kojom zrači tokom njegovih koncerata i saznajte zašto ga zovu „vragolasti violinista“ - najbrži od svih brzih maestara na violini. Uživajte u svetu muzičke slobode, snage i topline uz poznate i zaboravljene melodije, obučene u nove i zavodljive, originalne muzičke aranžmane.

ROBI LAKATOŠ (ROBY LAKATOS) je virtuoz na violini koji kombinuje različite muzičke stilove. Kod njega ćete čuti klasičnu muziku ili džez u kombinaciji sa narodnom mađarskom romskom muzikom. On prevazilazi stilove i definicije, jer kreira nešto novo i drugačije. On je improvizator i kompozitor, retka pojava našeg doba, koja stvara sopstveni muzički stil.

Rodjen je 1965. godine u porodici mađarskih Cigana violinista koji vode poreklo od Janoša Biharija, „kralja ciganskih violinista“ čije su kompozicije koristili List i Betoven. Violinu svira od detinjstava, a prvi nastup imao je sa devet godina. Razvijao se kao muzičar u okviru svoje porodice i na Konzervatorijumu „Bela Bartok“ u Budimpešti, gde je 1984. osvojio prvu nagradu za izvođenje klasične muzike. Njegov dom je od 1986. u Briselu gde je do 1996. sa svojim ansamblom zabavljao slušaoce u „Les Ateliers de la Grande Ille“. Sarađivao je sa Vadimom Repinom i Stefanom Grapelijem, a njegovu muziku u Briselu je čuo i možda najbolji violinista 20.veka Jehudi Menjuhin. Svirao je sa Londonskim simfonijskim orkestrom, u sidnejskoj Operi ali i sa nekim od najvećih džez muzičara našeg doba kao što su Herbi Henkok i Kvinsi Džons.

Robi Lakatoš nije stranac u Srbiji. U januaru 2014. svirao je na Kolarcu sa Gudačima Sv. Đorđa i „Đas (Gyass) bendom” iz Subotice.  „GYASS BAND” (na romskom „idemo!”) postoji već deset godina i sa Lakatošem svira obrade klasičnih, džez, ciganskih numera, srpskih narodnih kola.

Na koncertu sa Robijem Lakatošom u pozorištu “Madlenijanum“ u Glavnoj ulici u Zemunu, 28. novembra u 19:30 sati „Gyass band“ predstaviće i svoj novi CD, muziku sa našeg područja koja je puna emocija i kreativnosti. Sa njima svira i Laslo Boni, druga violina u stalnom pratećem ansamblu Lakatoša.  Boni je učenik Robijevog oca, kao veteran brojnih turneja od Japana preko Evrope i Amerike, stiže i u našu koncertnu dvoranu „Madlenijanum“. 

U cenu ulaznice je uključena i čaša vrhunskog vina koje će biti posluženo u 19:30 sati u foajeu Madlenijanuma. Koncert će početi u 20h.

„Da je violinista Robi Lakatoš plaćen po broju nota koje odsvira tokom svog koncerta, verovatno bi bio najbogatiji muzičar na svetu.“ – Los Anđeles Tajms

Zahtev za kupovinom ulaznica za ložu:  063 106 2836 ili 011 32 32 531

Tekstovi iz stranih medija:

http://www.todayszaman.com/arts-culture_roby-lakatos-in-istanbul-to-enliven-stage-with-mixture-of-cultures_238817.html

http://www.medici.tv/#!/roby-lakatos-interview-verbier2011

http://www.telegraph.co.uk/culture/music/classicalmusic/3647171/The-fastest-fingered-fiddler-in-the-world.html

http://www.connectsavannah.com/savannah/review-roby-lakatos-lucas-theatre/Content?oid=2132638

Linkovi sa numerama:

http://www.youtube.com/watch?v=1edPenNyGfI

http://www.youtube.com/watch?v=PK843XAbGbw

http://www.youtube.com/watch?v=J5tIWKtE9JE

Dramatization Milica Konstatinovic

Directing Boris Todorovic

Choreography Milos Sofrenovic

Composer Janja Loncar                                        

Set Design Milica Stankovic

Assistant Set Designer Marija Timotic

Costume Designer Aleksandar Kovacevic

Lector Olga Marinkovic

CHARACTERS

Robert Syverten................................. Andrija Danicic

Gloria Beatty....................................... Violeta Goldman

James Bates....................................... Stevan Piale

Ruby Bates.......................................... Lidija Cvetic

Joel Gerard.........................................  Milos Milic

Alice Tomplin.........................................Iskra Brajovic

Rocky Gravo..........................................Radomir Nikolic

Rollo Pitters...........................................Sasa Joksimovic

Mrs. Laydon...........................................Dragica Ristanovic

Stage Manager: Ana Prokic
Organizer: Vlastimir Repic
Stage Master: Milan Ciric
Audio Realization: Dusan Arskin
Lighting Realization: Vladimir Krunic
Video Realization Zvonimir Jelusic
Make-up and Hairstyle: Mirjana Rakic
Wardrobe: Tanja Vuksanovic and Miladin Pavicevic

Workshop equipment realization: Opera and Theatre Madlenianum

Preparing for the new performance has begun in the Opera and Theatre “Madlenianum”. The word is about a drama-dancing project, “They Shoot Horses, Don’t They” and the audience will be able to see the premiere of it on 28th November (the first revival is on 2nd December). This interesting project of the young team of authors, led by a playwright Milica Konstantinovic, a director Boris Todorovic and a choreographer Milos Sofrenovic, is the winner on the competition of the Young theater creators that was for the first time opened in Madlenianum in February this year. The members of the team of authors are also Janja Loncar- a composer, Milica Stankovic- a set designer and Aleksandar Kovacevic- a costume designer.

The acting ensemble is formed in June, after a four-day audition and it consists of Violeta Goldman, Andrija Danicic, Stevan Piale, Lidija Cvetic, Milos Milic, Iskra Brajovic, Radomir Nikolic, Sasa Joksimovic and Dragica Ristanovic.

Drama template for the performance “They Shoot Horses, Don’t They?” is based on the same named novel by Horace McCoy from 1935. The theme of the novel is a dance marathon which was popular in that period. The winner of the marathon would get prize money, which meant that a couple had to endure for about 2500 hours of continuous dancing. During those marathons in suburbs of Hollywood, where people were completely dehumanized, Ginger Rogers and Fred Aster “were dancing beneath the stars while the magic of Hollywood was glowing in their eyes, waking up all the false promises”.

 The Director of the performance Boris Todorovic says: “We are not as incorruptible as we think and that is why one should be cautious in preserving humanity in crisis, because future generations shall judge us, not by how we acted when things were going well, but how we treated each other when they weren’t”. During the rehearsals of the ensemble, which sparkles with the whirling strength, positive energy and imagination, Boris Todorovic together with his associates creates a theatrical essay that is certainly to concern a contemporary viewer, since social depression, described by Horace McCay in his legendary novel unfortunately, has still many familiarities with the reality we live in. The play does not give an answer to the question who won in a dance marathon. It offers viewers an opportunity to see the light the losers shine with.

"Roman Horasa Mekoja, smešten u vreme Velike Depresije u SAD, atmosferom, radnjom i idejom odražava izvitoperenje socijalne svesti, kako u Americi zahvaćenoj ekonomskom (ali i duhovnom, kolektivnom i individualnom) krizom, tako i u predratnoj Evropi čije su se društvene, ekonomske i umetničke prilike reperkutovale i na američko podneblje. Radnja zaokružena idejom da ljudi osiromašene časti i ljudskosti u očajničkoj borbi za preživljavanjem neprekidno igraju i trče proizvodeći "zabavu za narod", dok oni koji se vraćaju čovečnosti ubijaju i bivaju ubijeni, ima u sebi nečega gotovo antičkog (setićemo se Kreonta koji zabranjuje sahranu mrtvima, istovremeno sahranjujući žive). Nekoliko istoričara opisuje trenutak presudan za izlazak Amerike iz Velike Depresije kao onaj u kome su Amerikanci počeli da se umivaju i briju komadićima jeftinih sapuna, trenutak u kome su počeli da krpe krhotine svoje odeće, u kome su ponovo poželeli da "deluju kao ljudi". Ubistvo u romanu Horasa Mekoja „I konje ubijaju, zar ne?“ ukazuje upravo na neophodnost takvog trenutka. Svakako najpopularniji roman ovog autora pripada žanru noara ili „crne književnosti“ (kome su pripadala i dela autora poput Rejmonda Čendlera / Raymond Chandler ili Dešaela Hemeta / Dashiell Hamett) i korespondira sa aktuelnim trenutkom, ne samo zbog kulturnog nihilizma u kome funkcionišu medijske pojave poput rijalitija, nego i zbog generalne krize individulnog i kolektivnog sistema vrednosti kao što su pojačane potrebe za kratkotrajnom slavom i ubrzanim bogaćenjem po cenu rušenja granica pristojnosti i čovečnosti. 

Tumačenjem nekoliko ključnih karaktera iz romana, glumci ove predstave vode nas kroz sećanje Roberta Sajvertina na nehumano takmičenje izdržljivosti u kome je učestvovao zbog malo sendviča i bedne novčane nadoknade.  Dočaravaju nam svet izokrenutih moralnih normi, izvrnut poput čarape. U takvom svetu ples i pokret kreiraju atmosferu duhovne ukočenosti i stagnacije, umetnosti koja može da se razvija najviše i samo na distanci od masovne trke za opstankom."

Dramaturg Milica Konstantinović

Fotografije:  Vladmir Nešović