“Čarobna šerpa” je prava novogodišnja avantura koja će vam pružiti najbolje iz oba sveta u duhu novogodišnjih praznika – realnosti i magije, tipične dece i posebne dece. 

Brat i sestra pokušavaju da uhvate Deda Mraza na delu kako im stavlja poklone ispod jelke. Kada shvate da to nije pravi Deda Mraz, ulaze u bajku o pravljenju poklona. Dok Baba Zimnica kuva poklone u čarobnoj šerpi, patuljci organizovano pakuju poklone. Čekajući da završe i da dođe Hvatač Snova, koji mora da uspava svu decu na svetu kako bi Deda Mraz podelio poklone, shvate da je šerpa nestala......

Institut za umetničku igru, Tanzelarija udruženje za promociju savremenog plesa iz Bosne i Hercegovine i slovenački Festival Velenje premijerno će predstaviti projekat Balkan Dance project Vol. 3 (BDP) 4. decembra na Maloj sceni Madlenianum s početkom u 20.00 časova.

To je četvrto pojavljivanje pred publikom plesnih ostvarenja ove institucije, za koju se može reći da uspešno ostvaruje svoju misiju sledeći zacrtan credo povezivanja mladih umetnika s prostora Balkana radi podsticanja saradnje, razmene iskustava i unapređivanja ličnog i opšteg nivoa znanja u oblasti umetničke igre, kao i pridobijanja nove publike i popularisanja ove umetnosti.

Prvi deo večeri pripada delu pod nazivom Sablazan u dolini Šentflorijanskoj, rađenom prema farsi slovenačkog pisca Ivana Cankara koji je uz pesnika France Prešerna ikona slovenačke ne samo književnosti. Po širini zapažanja, izražavnja, otkrivanja licemerja, gramzivosti pojedinaca tadašnjeg slovenačkog društva može stati rame uz rame uz srpskog komediografa Branislava Nušića.

Šta se dešava kada u rajsku dolinu učmalu od samozadovoljstva, prekrivenom izmaglicom prašine, odvojenom paukovom mrežom od traganja za smislom života bane sablazan sva od sjajnih boja života, strasti, ljubavi, izazova... kao tektonska kataklizma izbacuje na površinu sve samoljublje, laž, dvojni moral, pohlepu tako brižljivo skrivene pod plaštom nedužnosti i poštenja. Ništa. Sablazan je kao uragan protutnjala preko doline za trenutak uzvitlavši prašinu lekcijom koja nije shvaćena. Nepogoda je prošla, hvala Bogu, sve će opet biti po starom.

Koreografija Aleksandar Ilić, režija Aleksandar Nikolić; muzička obrada Studio Lana – Lana Toković; kostim i scenografija Melisa Musić i Neira Sinanbašić.

U drugom delu igrači će izvesti koreografiju Ivane Hadžihasanović (asistent koreografa Svea Thalia Ćatić) prema posthumno objavljenom delu našeg Nobelovca Ive Andrića Znakovi pored puta. To je plesno tumačenje univerzalne priče o ljudskoj sudbini i večitoj borbi čoveka sa samim sobom, i stalnoj tajnoj strepnji: ima li života posle. Priča o suštini ličnog malog kosmosa, koji čini porodica, tradicija, savremeno doba kome prete nerazumljive sile i žudnja za sopstvenim ispunjenim životom, ispričana je savremenim plesnim izrazom.

Kostime je kreirala Janja Stjepić; dramaturški koncept Mirjana Blažević Lešić; scenska realizacija Zoran Lečić; narator Miki Trifunov; muzička obrada Studio Antika.

Treće delo je koreografija Igora Kirova koji je inspirisan lepotom tradicionalne muzike ispevao plesnu odu ljubavi, nostalgije, čežnje i dobrote... Muzička podloga ovog komada koji nosi naziv kultne pesme Što te nema odredila je setan pa ipak radostan karakter dela u kome sevdah bosansko-hercegovačke melodije smenjuje temperamenat i prigušena tuga romske romanse.

Kostimograf Janja Stjepić; muzika (pesme) Amira Medunjanin, Božo Vrećo, Marko Luis.

U sva tri komada učestvuju isti igrači: Mojca Majcen (Slovenija), Ema Janković (Hrvatska), Zulejha Kečo, Branko Mitrović (Bosan i Hercegovina), Luka Živković i Jakša Filipovac (Srbija).

Balkan Dance Project (BDP) je međunarodna plesna platforma koja okuplja mlade, uspešne i perspektivne koreografe, plesače i druge umetnike iz Bosne i Hercegovine, Makedonije, Slovenije, Srbije i Hrvatske. Projekat povezuje umetničke stvaraoce iz različitih država sa zajedničkim kulturnim nasleđem, radi jačanja dijaloga među kulturama jezikom umetnosti. Pored zbližavanja i povezivanja i kulturne razmene, BDP ima za cilj razvoj moderne, odnosno savremene umetničke igre u široj regiji, predstavljanje plesnih produkcija u manjim mestima, i edukacuju mlade publike. Misija BDP je da ojača plesnu scenu regiona da je spoji i poveže stvarajući platformu za razmenu ideja poslenika umetničke igre. BDP povezuje zemlje s jedinstvenim kulturnim identitetom prenoseći svoje ideje univerzalnim jezikom plesa.

Osnivači Balkan Dance Projecta su Festival Velenje, Igor Kirov, koreograf i direktor baleta HNK Split, Aleksandar Ilić, koreograf i prvi solista baleta Narodnog pozorišta Beograd, i umetnički direktor Belef Festivala i Mojca Majcen baletska umetnica.

Začetnik BDP bila je 2013 godine, plesna predstava He, he, helium po motivima istoimene pesme Sarajevske spisateljice Adise Bašić u koreografiji Igora Kirova; zatim 2015 godine BDP Vol. 1 sledi s koreografijama Reminiscencija Aleksandra Ilića i Priče Igora Kirova; 2016 godine BDP Vol. 2 nastavlja rad sa predstavom diptihom The Cube Untold u koreografiji Igora Kirova i Po sonetima Aleksandra Ilića i Natalie Iwaniec.

Sve tri produkcije uspešno su  gostovale u teatrima Slovenije, Srbije, Makedonije i Bosne i Hercegovine.

Dosadašnji producenti su bili Festival Velenje (Slovenija) i Opera i teatar Madlenianum (Srbija), a ovogodišnji su Tanzelarija (BIH), Festival Velenje (Slovenija), Institut za umetničku igru (Srbija).

Ovogodišnji treći Balkan Dance Project podržali su Sekretarija za kulturu grada Beograda, Institut za umetničku igru Beograd, Festival Velenje, Mestna općina Velenje, Mestna općina Celje, Ministarstvo za kulturu Republike Slovenije, Gornje, Slovenačka Ambasada u Sarajevu, Plastika Skaza, Abomo, Javni sklad za kuturne dejavnosti, Zavarovalnica Triglav, Federalno Ministarstvo kuture i sporta Bosna i Hrecegovina, Fondacija za muzičke, scenske i likovne umjetnosti Sarajevo, Ministarstvo civilnih poslova Bosne i Hercegovine, Proleter Sarajevo, Violeta, Lejla voda, Bosanski kulturni centar, Sarajevsko pivo.

Fotografije: Ksenija Mikor i Zoran Lešić.

Polish Dance Theater
Poznan, Poland 

choreography, text, set: Jo Strømgren
music: Jo Strømgren, Viljo Vesterinen, George Brassens, Fryderyk Chopin, Giacomo Puccini, Francisco Tarrega, Serge Gainsbourg, Giovanni Battista Pergolesi, Antonio Vivaldi, Ronan Hardiman, Ich Troje, Astor Piazzolla, Alfredo Catalani, Eleni Karaindrou, Lars Årdal
costume design: Bregje van Balen
light design: Hans Skogen
production: Polish Dance Theatre, Poznan

co-production: Jo Strømgren Kompani, Oslo
supported by: Art Council Norway, EEA Grants

duration: 75’
premiere: 2015, Zamek Centre, Poznan

”Life is like a book, they say. But life is written on thousands of loose sheets. You can tell a story and say it is the truth. But it’s a matter of choice. Of deciding which papers in which order. Our story is one of these.”

Jo Strømgren

The performance follows a woman, from her birth in 1973 to her birthday in 2013. The timespan of 40 years reflects a period of doubts, hopes, struggles, choices, and unforseen events, driven by heroic virtues – the lust for life and the will to survive. On her journey through a chaotic Europe, she manages to find a compromise between her own ambitions and the circumstances that are forced upon her. The multiple layers of the performance aims to portray not only the quest of a single individual, but also the one of a country and a dance company. Poland has changed radically the last 40 years, what are the future prospects? The 40th anniversary of Polish Dance Theatre raises the same question. As a piece of artwork, the performance does not delve into facts and figures. The truth is never the truth anyway, it’s all a matter of which details you emphasize. Or exaggerate.

Jo Strømgren was born in Trondheim in 1970 and fulfilled the cliché of a Norwegian childhood with wild nature, social democracy values and violent troll fairytales. Apart from a traditional background, he also spent several years in tropical areas due to the occupation of his parents. This early mix of local identity and globetrotter confusion has been relevant in his professional work, both in themes, variation of genres, and perhaps especially in the particular interest in different languages After graduation, he was drawn between two alternative studies – chemical engineering at the Polytechnical College or Russian language with the Norwegian military. A stray application to the National College of Ballet in Oslo was however accepted. So he made an impulsive choice. Due to skepticism towards academic methods and extreme absence, he never managed to graduate neither in classical ballet nor choreography. He nevertheless initiated a fruitful career as a dancer which later led him to choreography and theatre direction. Literary ambitions evolved and was soon to become a steady career also in playwriting. Although these three art forms are defined as his main occupations, he has also been developing a particular style in set design and lighting design. Involvement in film-making, both in front of and behind the camera, is also worth a mention. The multi-disciplinary character of his work is however to be seen as nothing more than a natural interest in the overall process of storytelling. As an artistic director of Jo Strømgren Company, founded 1998, he has developed a significant personal style with a mix of theatre, dance, puppets, film, and live music – wrapped in a nonsensical language frame. As a choreographer he has been commissioned by a wide range of companies – from classical to contemporary. As a theatre director he has mostly been working with national and municipal theatres in Scandinavia, predominantly with plays by Henrik Ibsen. As a playwright he has written a long list of plays for theatre and scripts for film. He is a member of Writer’s Guild of Norway. Strømgren is currently Associated Choreographer with the Norwegian National Ballet.

20. mart u 20 časova
Velika scena Madlenianuma

ČETRDESET

Poljski teatar igre
(Poznanj, Poljska)

koreografija, tekst, scena: Jo Strømgren

muzika: Jo Strømgren, Viljo Vesterinen, George Brassens, Fryderyk Chopin, Giacomo Puccini, Francisco Tarrega, Serge Gainsbourg, Giovanni Battista Pergolesi, Antonio Vivaldi, Ronan Hardiman, Ich Troje, Astor Piazzolla, Alfredo Catalani, Eleni Karaindrou, Lars Årdal

kostim: Bregje van Balen
dizajn svetla: Hans Skogen
produkcija: Polish Dance Theatre, Poznan
koprodukcija: Jo Strømgren Kompani, Oslo
uz podršku: Art Council Norway, EEA Grants

trajanje: 75’

premijera: 2015, Zamek Centre, Poznan

"Ljudi govore: život je kao knjiga. Ali život je ispisan na hiljadama praznih stranica. Možete ispričati priču i tvrditi da je istinita. Ali to je stvar izbora. Odluke o rasporedu stranica. Naša priča je jedna od mnogih."

Jo Strømgren 

Predstava prati ženu, od njenog rođenja 1973. godine, do njenog rođendana 2013. godine. Razdoblje od 40 godina odražava period sumnje, nade, borbe, izbora i nepredviđenih situacija, vođenih herojskim vrlinama - žudnjom za životom i voljom za preživljavanjem. Na putu kroz haotičnu Evropu, ona uspeva da pronađe kompromis između svojih ambicija i okolnosti koje su joj nametnute.
Slojevitost komada ima za cilj da prikaže ne samo individualno traganje, već i stanje jedne države ili  jedne kompanije umetničke igre. Poljska se radikalno menjala tokom poslednjih 40 godina, i kakva je njena budućnost? Četrdesetogodišnjica Poljskog teatra igre nameće isto pitanje. Kao umetničko delo, predstava se ne bavi činjenicama i brojkama. Istina nikada nije istina, sve je pitanje detalja koje ističete. Ili preuveličavate.

Ju Stromgren je rođen u Trondhajmu 1970. godine i ispunio je kliše norveškog detinjstva sa divljom prirodom, vrednostima socijaldemokratije i nasilnim bajkama sa trolovima. Pored tradicionalnog odrastanja, proveo je i nekoliko godina u tropskim predelima zbog posla svojih roditelja. Ta mešavina lokalnog identiteta i konfuzije večitog putnika bila je značajna u njegovom profesionalnom radu, kako u temama, tako i u varijacijama žanrova, a naročito u posebnom interesovanju za različite jezike. Po završetku školovanja, trebalo je da bira između dva  usmerenja - hemijski inženjering na Politehničkom fakultetu ili ruski jezik u Norveškoj vojsci. Međutim, i aplikacija za Nacionalnu baletsku akademiju u Oslu bila je prihvaćena. Napravio je impulsivni izbor. Skeptičan prema akademskim metodama i često odsutan, nikad nije uspeo da diplomira ni klasičan balet, ni koreografiju. Započeo je plodonosnu karijeru igrača, koja ga je kasnije vodila do koreografije i pozorišne režije. Literarne ambicije su se razvijale, i uskoro je uspešnu karijeru ostvario i u dramskom pisanju. Iako su ove tri umetničke discipline definisane kao njegova glavna zanimanja, on se takođe oprobao u dizajnu scene i svetla. Važno je pomenuti i učešće u izradi filmova, kako ispred tako i iza kamere. Multidisciplinarni karakter ovog umetnika, zapravo je prirodan interes za celokupan proces kazivanja priče. Kao umetnički direktor svoje trupe u Oslu, osnovane 1998. godine, Stromgren je razvio značajan lični koreografski rukopis sa mešavinom pozorišnog, lutkarskog, filmskog i muzičkog sadržaja, uvek obavijen u jezički okvir. Osim za sopstvenu, postavljao je dela za mnoge trupe u svetu, bilo da su u pitanju kompanije klasične ili savremene igre. Kao pozorišni reditelj, uglavnom je radio sa nacionalnim i gradskim pozorištima u Skandinaviji, pretežno na dramama Henrika Ibzena. Kao dramski pisac, napisao je veliki broj pozorišnih i filmskih scenarija. Član je Udruženja književnika Norveške, i trenutno angažovan kao stalni koreograf u Nacionalnom baletu Norveške.