DANAŠNJI VITEZOVI TREBA DA BUDU MUDRIJI

Dragan Jovanović rođeni Beograđanin, diplomirao je na FDU u klasi profesora Milenka Maričića. Diplomska predstva Hajde da se igramo decenijama se igrala na sceni teatra „Bojan Stupica“ Jugoslovenskog dramskog pozorišta, kao i predstava Čikaške perverzije. Član je JDP-a od 1991. Pamte se njegove uloge u predstavama: Baal, Dozivanje ptica, Pozorišne iluzije, Bure baruta, Tramvaj zvani želja, Lari Tompson tragedija jedne mladosti, Čaruga. Život Jovanov... Zajedno sa dvojicom istomišljenika osniva trupu The Kuguar u kojoj potpisuje tekst, režiju i glumi u sledećim predstavama: Smešna strana istorije, Smešna strana sporta, Smešna strana muzike. Snimio je destine filmova, TV serija i TV drama. Trenutno imamo prilike da ga gledamo u čak dve serije na RTS-u: Moj rođak sa sela reprizno i Švindleri premijerno. Snimio je dva muzička CD-a sa grupom The Kuguars. Predstavu Don Kihot u Madlenianumu potpisuje kao prvu samostalnu pozorišnu režiju, dok mu je druga Dobrodošli u Srbiju, u Zvezdara teatru, gde je autor teksta i reditelj.

Kako je došlo do saradnje sa Madlenianumom, zašto ste baš Don Kihota izabrali kao svoju prvu režiju?

Inicijativa je došla od gospođe Zepter. Ona je često sa svojim suprugom dolazila na predstavu Smešna strana muzike u Zvezdara teatru, i u nekom druženju posle predstave je došao predlog da sarađujemo, a ja sam zdušno radio na tome da Madlenianum ne bude samo opera već i drama. Mada i u ovoj drami ima dosta muzike, ja sam pisao songove za predstavu koji su trebali da doprinesu atmosferi i da nas odvede u La Manču. Muzika je neodvojiv deo svega što sam do sad radio, osim toga muzika objedinjuje sve umetnosti i sastavni deo je dramske predstave.
Ja sam fasciniran Don Kihotom od rane mladosti. Za mene je to roman najlepše napisan u istoriji. Nije to samo moje mišljenje da je to jedan od najboljih romana svih vremena. Ideja koja me je sve vreme progonila, ja i glavni junak smo imali sličnu situaciju - večnu borbu protiv vetrenjača, i ja sam hteo da pokažem da postoje ljudi koji su spremni da odmah stupe u borbu protiv zla.
Servantes, Bulgakov, koji je takođe moj omiljeni pisac, i Jovanović su bili dobitna kombinacija. Bulgakov je zadržao osnovnu ideju i suštinu romana, a to je borba i spremnost da se da život za slobodu i za sve lepe stvari koje bi trebalo da nas okružuju, a protiv pohlepe i ljudske nesolidarnosti.

Šta čini pravog viteza u današnje vreme, ko su vetrenjače?

Sigurno da i danas postoje vitezovi, ali treba da budu malo mudriji da bi izvojevali neku pobedu, jer vetrenjače su mnogo narasle, divovi su neopisivo veliki. Sada je sve mnogo teže, da smo tada bili pametni mogli smo da napravimo neko lepo mesto za život, ali ljudski rod se opredelio za nešto drugo, što mu je bilo primamljivije. I dok sam radio predstavu trudio sam se da naš svet ne prikažem toliko ružnim, već da sve oveselim, što je bio prvi sloj, „veselje sa bolom“ ustvari je to opori humor. Istu liniju sam imao i u predstavi Dobrodošli u Srbiju koja je moja druga režija. U početku sve izgleda šaljivo, a kad se čovek malo zamisli mogao bi i da se rasplače. Nadam se da ćemo se vratiti na stare vrednosti koje bi mogle da sačuvaju svet.

Kako je bilo raditi sa Petrom Kraljem?

Petar je posvećeno i talentovano detence. Bilo je uživanje s njim raditi. I privatno smo slični, i imamo slične sudbine. Bilo je veliko zadovoljstvo, uživao sam. Uvek se rado sećam saradnje sa njim i njegovog šešira koji je slučajno okrenuo naopačke, ali je bio smrtno ubeđen da mu stoji valjano (ha ha ha).

Šta radite ovih dana, gde nalazite inspiraciju u vreme izolacije?

Sa suprugom sam na selu, čekamo ćerku da nam se pridruži. Radimo sve seoske radove koje su svojstvene selu, plevimo baštu, sadimo cveće, farbamo ogradu. Ima puno običnih poslova oko kuće, ali naravno ima vremena i da se porazgovara sa sobom, da se nešto lepo pročita ali i da se napiše neka nova pesma. A primenjujemo i ograđivanje od svih zala.

Ne mislim da se još povučem iz izolacije dok me ne pozovu na dogovorena snimanja. Malo se odmaram od pozorišta, ono je u drugom planu, tako da će i neka nova pozorišna režija da sačeka.

MOVEMENT AS POETRY

Ramon Oller, choreographer, was born in Esparraguera (Barcelona) in 1962. He studied dramatic arts at the Theatre Institute of Barcelona and continued his professional improvement in classical and modern dance in Paris, London and New York City, as well as pedagogy in Madrid. He made his debut with the Gelabert-Azzopardi Company. His first choreography - Dos Dies i Mig (Two And A Half Day) won the second prize at the ‘Tórtola Valencia’ Choreography Competition in 1984. He founded the Metros Company in 1985 where he premièred most of his work and the repertoire of the company includes over 40 productions. He has choreographed Naranjas y Limones together with Jean-Christophe Maillot for the National Choreography Centre in Tours. As a choreographer he has cooperated with many other companies such as: The Spanish National Dance Company and the National Ballet of Spain, as well as the Ballet Hispánico in the USA, where he is the resident choreographer and a professor at the company’s school. New York Times has awarded his play Good Night Paradise as the best one. His company Metros operates equally in New York and in Barcelona.

Ramon Oller came to Belgrade on the recommendation of Aleksa Jelic, who had performed in his company. Few Serbian ballet dancers were lucky enough to attend the works of contemporary ballet by this very inspiring choreographer, who was for two months holding a master class based on José Limón technique. The choreographic evening Triptych is the presentation of these workshops, where we could see how the classical ballet movement was transformed into natural, sincere, thoughtful and deeply lived movement. "Dancing has so much to say today. That is why I think that the future of theater is in theaters, where the text and not a person is decisive", said the choreographer Oller.

In 2004, you staged a choreographic evening Triptych at the Madlenianum. Do you remember working with Serbian ballet dancers and can you point out someone in particular?

It was wonderful working in Serbia! I had the opportunity to work with a group of very talented professional dancers. Recalling those days I have in mind the creativity and harmony in working with ballet dancers, going through different phases at rehearsals. I remember the great talent of Milan, Dejan, Olga, Sanja, Aleksa, Ana..... They were all brilliant!

You already staged the third part of Violetta in New York (1985) and Barcelona (1998), so can you tell us to what extent this Serbian version differs from the previous two?

I have found inspiration for this part in the life story of my friend Violetta, who survived the Holocaust, but also in the exile of Jews and Muslims from the Iberian Peninsula during the Inquisition. The music of traditional Jewish songs helped me a lot. For the Serbian version, I had two months of work with completely unknown ballet dancers, but for me, it is the best version I have ever staged. I "spilled" all my thoughts and memories into that version.

Is there any chance for us to see again some of your piece of art in Serbia?

I would like to work again in Serbia as well as in your theater, it was a great pleasure for me to work both in Belgrade and at Madlenianum.

With my company Metros, I spend part of my time in Barcelona and part of my time in New York. My greatest wish is to be able to continue travelling and cooperating with different countries, in which I could make creative and genuine works in accordance with their different cultures.

POKRET KAO POEZIJA

Ramon Ulje, koreograf je rođen u Esparageri (Barselona) 1962. godine. Završio je dramske studije na Pozorišnom institutu u Barseloni, i usavršavao klasičnu i savremenu igru u Parizu, Londonu i Njujorku, kao i pedagogiju u Madridu. Debitovao je u kompaniji Helaberta Azopardija. Njegova prva koreografija Dos Dies i Mig (Dva i po dana) osvojila je drugo mesto na koreografskom takmičenju 'Tórtola Valencia' 1984 godine. Osnovao je kompaniju Metros 1985. gde je premijerno izveo većinu svojih radova, repertoar kompanije uključuje preko 40 naslova. Radio je koreografiju za delo Naranjas y Limones  (Narandže i limuni) zajedno sa Žan Kristofom Majom za državni koreografski centar u Turu. Kao koreograf sarađivao je sa mnogim kompanijama kao što su: Španska nacionalna kompanija za igru (Compañía Nacional de Danza) i Državni balet Španije (Ballet Nacional de España), kao i balet Hispanico u SAD-u gde je stalni koreograf i profesor u kompanijskoj školi. New York Times je njegovu predstavu Good Night Paradise  (Laku noć raju) proglasio najboljom. Njegova kompanija Metros podjednako deluje u Njujorku i u Barseloni.

Ramon Ulje je u Beograd došao po preporuci Alekse Jelića koji je igrao u njegovoj kompaniji. Malobrojni srpski igrači su imali sreću da prisustvuju radionici savremenog baleta ovog veoma inspirativnog koreografa koji je u toku dva meseca održao masterklas zasnovan na tehnici Hoze Limona. Koreografsko veče Triptih je prezentacija ove radionice, gde smo mogli da se uverimo kako se klasičan baletski pokret probražava u prirodni, iskren, misaoni i duboko proživljen pokret. “Igra danas ima toliko toga da kaže. Zato i mislim da je budućnost pozorišta u teatru, gde tekst nije presudan, već ličnost”, reči su koreografa Uljea.

2004. ste u Madlenianumu postavili koreografsko veče Triptih. Da li se sećate rada sa srpskim igračima i da li možete nekog posebno da istaknete?

Bilo je divno raditi u Srbiji! Imao sam priliku da radim sa grupom veoma talentovanih i profesionalnih igrača. Sećajući se tih dana sećam se velike kreativnosti i harmonije u radu sa igračima, prolazili smo kroz različite faze na probama. Sećam se velikog talenta Milana, Dejana, Olge, Sanje, Alekse Ane...svi su bili sjajni!

.

Treći deo Violeta ste već postavljali u Njujorku (1985) i Barseloni (1998), koliko se ova srpska vezija razlikuje od predhodne dve?

Inspiraciju za ovaj deo sam pronašao u životnoj priči moje prijateljice Violete koja je preživela holokaust, ali i u izgnanstvu Jevreja i muslimana sa Iberisjkog poluostrva u vreme inkvizicije. Muzika tradicionalnih jevrejskih pesama mi je mnogo pomogla. Za srpsku verziju sam imao dva meseca rada sa potpuno nepoznatim igračima, ali za mene je to najbolja verzija koju sam postavio. Sve svoje misli i sećanja “sručio” sam u tu verziju.

Da li ima šanse da ponovo vidimo neko vaše delo u Srbiji?

Voleo bih da ponovo radim u Srbiji kao i u vašem pozorištu, bilo mi je veliko zadovoljstvo da radim i u Beogradu i u Madlenianumu.
Sa svojom kompanijom Metros sam deo vremena u Barceloni, a deo u Njujorku. Najveći interes mi je da mogu da nastavim da neometano putujem i da mogu da sarađujem sa različitim zemljama gde ću u skladu sa njihovom kulturom da stvaram kreativne i originalne predstave.

Za petak 15. maj smo vam pripremili balet iz 2004. godine koji je ostao zabeležen kao najposećeniji balet naše kuće - Triptih u koreografiji i inscenaciji našeg gosta iz Barselone Ramona Uljea (Ramon Oller). On je došao u naše pozorište sa velikom kreativnošću i čudesnom energijom i za nekoliko nedelja rada postavio moderan, potresan i emotivan balet, za koji verujemo da je promenio pravac u igri naših baletskih umetnika i izvukao ono najbolje iz njih, za šta nisu znali da znaju. Umetnici poput Konstantina Kostjukova, pokazali su se u savremenom igračkom izrazu, ali Ulje je pre svega je pokrenuo, “otvorio” i izvukao na svetlost dana igračice kao što su Danica Arapović i Ana Ignjatović.

Triptih i dan danas među ljubiteljima baleta važi za jednu od najboljih baletskih predstava na beogradskim scenama, koji je posle premijere nazvan “istinskim plesnim poduhvatom”. Gost naše Kuće je bio jedan od vodećih španskih koreografa, naslednik Naća Duata koji je prvo održao umetničku radionicu s našim igračima i tako ih uveo u svoj koreografski Triptih. Pre svega, Ramon Ulje je prvi put predstavio jednu od najuticajnijih a među igračima i najomiljenijih tehnika savremenog plesa – Limonovu tehniku, poteklu od slavnog meksičkog koreografa Hosea Limona. Kao jedno od osnovnih savremeno-plesnih "učenja", Limonova tehnika se bazira na istraživanju korišćenja energije tela u odnosu na gravitaciju, istrajnom radu sa "težinom" naročito naglašenom pri padu, odskoku, doskoku... Pokret kao da je podstaknut dahom koji prožima telo, dahom biva pokrenut ili zaustavljen, te tako postaje nestvarno bestežinski, sliven. Uljeov rad s našim igračima, kojima je ovo bio prvi, koliko srećan toliko i šokantan susret s Limonovom igračkom metodologijom, učinio je ne samo da dobijemo dobar plesni komad već i da se upoznamo s njihovim dosad malo otkrivenim mogućnostima. Prvaka Konstantina Kostjukova smo imali prilike prvi put da vidimo u jednoj savremenoj koreografiji, i to kakvoj, potresnoj, emotivnoj i tehnički preciznoj!

Triptih je zamišljen kao svojevrstan trodelni oltar koji istražuje najdublja ljudska osećanja, solo na muziku Sen Sansa, zavodljiv duet na Šubertovu muziku u kome se ovo uzbudljivo veče završava melanholičnom muzikom sefardskih Jevreja i argentinskom milongom, u kome najviše dolazi do izražaja savremena tehnika koreografa koja je našla plodno tle u igranju mladih solista Beogradskog baleta: Sanje Ninković, Olge Olćan, Ivane Glišić, Dejana Kolarova, Milana Rusa, Nikice Krluča i Mihajila Stefanovića. Sa jasnim prelazom iz ličnog, intimnog u svet u svet okruženja, bola, balet je inspirisan holokaustom, izgnanstvom, kao i oporom svakodnevicom Beograda. “Na sceni se odvija dramatična, tehnički složena, ali i lakom koreografskom rukom vođena plesna poezija. I sâm zadivljen individualnošću mladih baletskih umetnika s kojima je radio, Ulje je pristupio novom tehničkom "opismenjavanju" i stvaranju drugačije izražajnosti njihovog pokreta. To je čitavu stvar i pomerilo korak unapred. Izašavši namah iz svojih ljuštura, ulažući dobran trud, igrači su pokazali kako i kratko vreme vežbanja može izazvati jak i pozitivan efekat”, piše kritičarka Vremena. Po mišljenu kritike i šire javnosti otkrovenje večeri u ovom komadu je bila Ana Ignjatović kao Violeta, igračica savremene orijentacije, koja je čvrstinom svog plesnog izraza davala impuls čitavom komadu, ali i veoma izražajna Danica Arapović koja je sjajno tumačila Ženu lišenu ljubavi u duetu sa Kostjukovim.  

Povodom ovog emitovanja koreograf Ramon Ulje dao je intervju >>>

VEČE SAVREMENE KOREOGRAFIJE

Ramon Ulje

TRIPTIH

Premijera: 27. mart 2004.

Inscenacija i koreografija: Ramon Oller (Španija)
Scenografija i kostim: Jelena Anđelković
Dizajn svetla: Gloria Montesinos (Španija)
Asistenti koreografa: Theresa Lorenzo (Španija), Ion Garnica (Španija), Keith Morino (Španija)
Repetitor: Marija Janković
Inspicijent: Vesna Ćurčić Petrović

I ČOVEK
muzika Tango
Konstantin Kostjukov

II VIOLETA
muzika iberijskih Sefarda
Ana Ignjatović, Milan Rus, Ivana Glišić, Dejan Kolarov, Sanja Ninković, Nikica Krluč, Olga Olćan, Mihajlo Stefanović

III GREH
muzika Milonga
Konstantin Kostjukov, Danica Arapović

.

Trajanje: 1sat i 10 minuta u tri dela
Reprizna emitovanja: nedelja, 17. maj i ponedeljak, 18. maj u 18 časova.

Predstave se emituju preko YouTube kanala i prikazivanje navedenih predstava nije komercijalnog karaktera i jedini cilj je pružanje podrške građanima i nemogućnosti rada pozorišta kao opšte mere zabrane zbog pandemije. Prikazani snimci nemaju karakter javnog izvođenja predstave. Za sva pitanja možete se obratiti na: publicrelations@madlenianum.rs

Pratite nas!

Long weekends of home isolation are behind us, but our theatres are still being closed as the measures taken against corona virus do not allow large gatherings. This is the reason we ask you to continue following our online season and to recall all the performances which were filling the hall of ours and other theatres in the world, as well as the artists who left an indelible mark in our theatre history. Performances of the Opera & Theatre Madlenianum are of a cult, for many of them an extra ticket was required, some had their loyal spectators each time being performed and some were revived at the very request of the audience; fortunately all have been recorded for upcoming generations. In the seventh streaming week all the hits have been prepared for you: the opera La Traviata of G. Verdi, directed our remarkable guest from Saint Petersburg, Yuri Alexandrov and under the conducting baton of Stanko Jovanovic, with a brilliant soprano Olga Malevic Djordjevic in it. The performance was premiered on 8 May 2006 and revived in the same team on 25 January 2011. For Friday 15 May, we have prepared the ballet from 2004, as the most visited ballet performance of our house – Triptych, in the choreography and staging of our guest from Barcelona, Ramon Oller. He came to our theatre with great creativity and miraculous energy and in a few weeks of work he staged a modern, moving and emotional ballet, which we believe changed the direction of our ballet artists and brought out the best in them, which they did not know they were capable of. The artists, with Konstantin Kostjukov among them, presented themselves in a contemporary ballet dance expression, but Oller primarily moved, “opened” and brought to light the dancers such as Danica Arapovic and Ana Ignjatovic. On Sunday on our repertoire broadcasts the drama play of Mikhail Bulgakov, Don Quixote, the first theatre directing of our famous actor Dragan Gagi Jovanovic, premiered on 28 Decembre 2005. The scenes with Dragan Jovanovic as Don Quixote and Petar Kralj as Sancho Panza are unforgettable, bringing us the joy of theatre. This play was also the first appearing for the actors who have proved themselves on the theatre stages so far: Nada Macankovic, Petar Bencina and Igor Bencina.

The opera La Traviata directed by Yuri Alexandrov attracted equal attention botheat the premiere and at its revival five years later. ”Traviata of our time”, Violetta from the subway” is a modern vision of the famous story of Alexandre Dumas, the son of The Lady of the Camellias. In our story Violetta Valéry is not a lavish courtesan from a Parisian salon, since the director bared her, deciding not to hide her behind the glitter of crystals and gold. Her only chance in this world is to sell herself. The constant feeling of suffering and loneliness in this play is turned into a dream. Dream enables Violetta to live, she is dreaming of a man who will come and rescue her from her misery. “"Violetta's dream meets the reality that is, in essence, more cruel and cynical than her real life. Apparently, the world of abundance, so attractive and unattainable, has sunk into the prostitution of human relations. Her attempt to reach this world becomes a terrible, phantasmagoric nightmare", says the director. Directing setting of Yuri Alexandrov is trying to retrieve the beauty of illusion, of an imagined world. In the setting of Madlenianum all is unusual, the orchestra, magnificently conducted by Stanko Jovanovic is on the very stage, as a revue orchestra, to some part hidden by the paravane and permanent Alexandrov’s associate Vyacheslav Okunev’s set design which embodies the metropolis. The costumes are also contemporary as well as some characters not present in in the original score, such as a transvestite (in a great performance by Dusan Anastasov), who additionally contributes to the action and the milieu Violetta originates from and returns to. It was certainly a brave endeavor of our house to take Olga Malevic Djordjevic for this very demanding soprano role, who made her debut on the opera stage with this role, but it was a justified endeavor as well, because as the critic Marija Adamov wrote on the occasion of the revival: “Bringing the expected breath of new life and a lot of "fresh blood" into the performance, today the 36-year-old artist showed excellent technique and impeccable intonation, skillful breath control and the ability to create equally high-quality tones in a wide vocal range and with the idea of an optimistic ending of the opera, she sang in an extremely natural and fruitful voice, without the usual insistence on trembling, a low voice or the intermittent whisper of the dying person.” The atmosphere of contemporariness and hit was certainly contributed by other singers, primarily Sasa Stulic (alternation Dejan Maksimovic) as Alfredo, Miodrag Misa Jovanovic in alternation with Vladimir Andric as Germont, Tanja Obrenovic, Valentina Taskova, Nebojsa Babic, Goran Krneta, Nenad Nenic and others. ...

Triptych is even today considered by ballet lovers to be one of the best ballet performances on the Belgrade stage, which was called a "true dance endeavor" after its premiere. The guest of our House was one of the leading Spanish choreographers, the successor of Nacho Duato and he first had an art workshop with our ballet dancers and thus introduced them to his choreographic Triptych. Primarily, Ramon Oller for the first time presented one of the most influential and among ballet dancers, the most favorite techniques of modern dance - the Limón technique, originating from the famous Mexican choreographer José Limón. As one of the basic contemporary dance "teachings", Limón technique is based on researching the use of body energy in relation to gravity, persistent work with "weight", especially emphasized when falling, jumping, landing ... The movement seems to be stimulated by the breath that permeates the body, it is started or stopped by the breath, and thus it becomes unrealistically weightless, assimilated. Oller’s work with our ballet dancers, for whom it was the first, both happy and shocking encounter with Limón ballet dancing methodology, did not only provide us to get great ballet dancing piece of art, but also to get to know with their little discovered abilities up to then. We had the opportunity to see the principal Konstantin Kostjukov for the first time in a contemporary choreography and it was so soul-stirring, emotional and technically precise one!

Triptych is conceived as a kind of three-part altar that explores the deepest human feelings, a solo to the music of Saint-Saëns, a seductive duet to Schubert's music in which this exciting evening ends with melancholic music of Sephardic Jews and Argentine milonga, in which the most emphasized modern choreographic technique found fertile ground in the ballet dancing of young soloists of the Belgrade Ballet: Sanja Ninkovic, Olga Olcan, Ivana Glisic, Dejan Kolarov, Milan Rus, Nikica Krluc and Mihajlo Stefanovic. With a clear transition from personal, intimate to the world of the environment, pain, the ballet is inspired by the Holocaust, exile, as well as the harsh everyday life of Belgrade. "On the stage is performed a ballet dance poetry which is dramatic, technically complex, but also led with the light choreographic hand dance poetry takes place on the stage. Being himself impressed by individuality of the young ballet dancers who he was working with, Oller approached a new technical "literacy" and created a different expressiveness of their movement. That took the whole thing a step further. Coming out of their shells in an instant, investing good effort, the ballet dancers showed how even a short rehearsing time can make a strong and positive effect ", writes a critic of the magazine Vreme. According to critics and the general public, the revelation of the evening in this performance was Ana Ignjatovic as Violetta, a ballet dancer of modern orientation, who gave impetus to the whole piece with the firmness of her dance expression, as well as a very expressive Danica Arapovic who brilliantly interpreted the Woman deprived of love in a duet with Kostjukov.

In the year of the great jubilee of Miguel de Cervantes and his novel Don Quixote, the Opera and Theater Madlenianum joined the celebrations that celebrated the 400th anniversary of the first Spanish edition of this immortal work all over the world. Being of the opinion that the best dramatic adaptation based on this novel is that of the writer Mikhail Bulgakov, the author of the novel The Master and Margarita, we chose it truly believing that Don Quixote and his companion Sancho not only are Spanish heroes of the 17th century, but also, after four centuries of imperishable glory, did they become French, German and Russian and our Serbian heroes. To turn the Bronze Age into the golden age of chivalry, to storm heedlessly into windmills for heavenly glory, to begin a fight against evil wizards - isn't that a part of our sweet and bitter recent and older history as well?

This performance has showed as well that “courage accompanies the famous ones". Dragan Jovanovic had already been a popular actor, known for his humor and bravura to bring the audience to tears of laughter and that charm accompanies him even today, but he was never before entrusted with any theater directing. Nevertheless, Madeleine Zepter's refined taste and knowledge of theater were again unmistakable in choosing the play to be performed pin her endowment, as well as the collaborators to remain recorded in the history of our theater. We were lucky that the great Peter Kralj played the role of Sancho Panza in our House. He was bravura, only his modesty in life did not allow him to praise himself and that this is the reason of the short biography in the program of this play, parts of which we quote: "He would act and act wherever invited into a good company and for a role that seemed sensible to him. He has won awards and awards, but his favorite award is that the audience still has the patience to watch him and listen to him. “. In the play with the set design of Jasna Dragovic, costume design of Ljiljana Petrovic, choreography signed by Sonja Divac, the cast are Branka Pujic, Nebojsa Ljubisic, Rade Markovic junior, as well as the musicians Veljko Nikolic-Papa Nik and Vuk Bradic.

The plays are streamed via YouTube channel and streaming of the above mentioned performances is not of any commercial nature and its sole aim is giving support to citizens and inability of the theatre to work due to the general ban in measures against pandemic. The streamed recordings do not have the character of a public performance of the play. All information about our online performances as well as the interviews with the authors and protagonists can be found on the website www.madlenianum.rs and on social networks. For any further questions, please contact: publicrelations@madlenianum.rs Follow us!

Wednesday, 11 May at 19.30h

Opera G. Verdi LA TRAVIATA

Libreto: Francesco Maria Piave

Premiere renewal: 25 January 2011

Conductor: Stanko Jovanovic

Director: Yuri Alexandrov (Russia)

Stage and Costume Design: Vyacheslav Okunev (Russia)

Stage Novement: Violeta Dubak

Lightinig design: Srdjan Jovanovic

Assistant Director: Tatjana Karpacheva

Deputy Director: Vesna Curcic Petrovic

Cast:

Violetta Valery: OLGA MALEVIC DJORDJEVIC

Alfredo Germont: SASA STULIC                                                 

George Germont, his father: VLADIMIR ANDRIC

Flora Bervoix: TANJA OBRENOVIC

Marchese d'Obigny: NENAD NENIC

Gastone de Letorières, Alfredo's friend: DARKO DJORDJEVIC

Doctor Grenvil: GORAN KRNETA

Aninna, Violetta’s friend: VALENTINA TASKOVA

Barone Douphol, Violetta's lover, a rival of Alfredo: NEBOJSA BABIC

Transvestitte: DUSAN ANASTASOV

George Germont daughter: VESNA NOVAKOVIC

Servants: VELIBOR PANTIC, DJORDJE TRAJKOVIC

Models and masques: Ana Nikolic, Dragana Zarkovic Kostic, Jelena Nikolic, Katarina Vostic, Boris Postovnik, Nikola Piperski, Aleksandar Paunovic, Vuk Radonjic

Orchestra of MADLENIANUM

Concertmaster: Balint Varga and Vesna Jovanovic

Stage Manager: Vesna Curcic Petrovic

Assistant Conductor: Biserka Vasic

Music preparation: Dragana Andjelic Bunjac

Costume realisation: Ruzica Ristic

Running time 2 hours in two Acts

Revival streaming: Thursday 14 May and Sathurday 16 May at 18h

Friday, 15 May at 19.30h

Ballet by Ramon Oller TRIPTYCH

Premiere 26 March 2004

Choreography and staging: RAMON OLLER (Spain)
Scene and costumes: JELENA ANDJELKOVIC

Lightning Design: GLORIA MONTESINOS (Spain)

Tutor: MARIJA JANKOVIC

I Man – Music by Camille Saint-Saens

KONSTANTIN KOSTJUKOV

II Violetta – Music of Sephardim Jews

ANA IGNJATOVIC, MILAN RUS,

IVANA GLISIC, DEJAN KOLAROV,

SANJA NINKOVIC, NIKICA KRLUC,

OLGA OLCAN, MIHAJLO STEFANOVIC

III Sin – Music by Franz Schubert

KONSTANTIN KOSTJUKOV & DANICA ARAPOVIC

Running time: 1.10 in three parts

Revival streaming: Sunday 17 May and Monday 18 May at 18h

Sunday, 17. May at 19.30h

Drama by Mikhail Bulgakov after Miguel Cervantes
DON QUIXOTE

Premiere 28 December 2005

Director: Dragan Jovanovic

Stage design: Jasna Dragovic

Costume Design: Ljiljana Petrovic

Choreography: Sonja Divac

Playing:

Don Quixote: DRAGAN JOVANOVIC

Sancho Panza: PETAR KRALJ

Others: BRANKA PUJIC, NEBOJSA LJUBISIC, RADE MARKOVIC, NADA MACANKOVIC, PETAR BENCINA, IGOR BENCINA, VELJKO NIKOLIC- PAPA NIK, VUK BRADIC

Running time 1.50

Revival streaming: Tuesday May 19 and Wednesday May 20 at 18h

Streaming of the above mentioned performances is not of any commercial nature and its sole aim is support to citizens and the impossibility of the theater to operate as a general prohibition measures due to the pandemic. The streamed recordings do not have the character of a public performance of the play. If you have any questions, do not hesitate to contact publicrelations@madlenianum.rs  Follow us!

SPEKTAKULARAN DEBI NA OPERSKOJ SCENI

Sopran Olga Malević Djordjević je u našu kuću ušla stidljivo i prošla audiciju za jednu od najtežih sopranskih rola, Violetu u operi Travijata, u režiji proslavljenog ruskog reditelja Jurija Aleksandrova. Posle je igrala i u operi Pajaci istog reditelja i opereti Bečka krv. Rodjena Beograđanka, diplomirala je klavir na Fakultetu muzičke umetnosti u Beogradu, u klasi prof. Zorice Dimitrijević-Stošić, a na istom fakultetu diplomirala je i solo pevanje u klasi prof. Irine Arsikin. Trenutno je profesor klavira u MŠ.”Kosta Manojlović” u Zemunu.

Kao pijanista ostvarila je niz javnih nastupa i koncerata, solističkih kao i u kamernim  ansamblima. Pored Madlenianuma nastupala je na Kolarcu na koncertu sopranskih arija Soprani sopra tutto i kao solista dela Pergolezija Stabat mater, sa Simfonijskim orkestrom RTS-a i Dečijim horom RTS-a, pod dirigentskom palicom maestra Stanka Jovanovića. Dobitnica je mnogobrojnih nagrada u zemlji i inostranstvu. Nastupala je sa dečijim horom RTB-a, pod vodjstvom prof. Zlatana Vaude, i kao solista ostvarila je mnoge trajne snimke za Radio Beograd.   

Debi na sceni i odmah jedna takva uloga – Violeta Valeri u Travijati, kako ste se Vi osećali na premijeri i sve vreme dok ste igrali ovu ulogu?

Travijata je bila moj veliki izazov i veliki debi na sceni. Madlenianum mi je ukazao veliku čast i poverenje da ja budem jedini lik Violete u ovoj predstavi. Bila sam izuzetno nadahnuta i motivisana da ovu ulogu donesem na pravi način i da uspešno odgovorim izuzetnim muzičkim zahtevima maestra Stanka Jovanovića kao i nimalo jednostavnoj rediteljskoj zamisli velikog ruskog reditelja Jurija Aleksandrova. Premijera je bila kruna našeg zajedničkog rada. Travijata je doživela veliki uspeh. Malo je reći da sam se osećala izuzetno na sceni. Ogrmona pozitivna energija me je vodila kroz celu predstavu. Scena i muzika su bili moji prijatelji. Publika je to prepoznala i svaka naredna predstava je bila izuzetno posećena.

Radili ste sa vrsnim profesionalcima, pre svega svetskim rediteljem Jurij Aleksandrovim  i sa dirigentom Stankom Jovanovićem, koliko su Vam oni pomogli da iznesete ovako tešku ulogu?

Rad sa velikim svetskim rediteljem Jurijem Aleksandrovim je bio za mene pravo otkrovenje. Uz njega sam saznala da na sceni postoji jednostavnost pokreta, prirodnost u izrazu i da ne postoje nepremostivi zahtevi. Tražio je izuzetno mnogo od nas, da bezrezervno budemo i pevači, i glumci, i igrači, 100% posvećeni, i bez mogućnosti da se kaže:”Ja to ne mogu”. Sve svoje zahteve, glumu, pokret, najmanju emociju u promeni raspoloženja, sve je prvo on verno glumio i do najsitnijih detalja pokazivao i objašnjavao kako treba.

Pored ovog velikog profesionalca za dirigentskim pultom stoji još jedan veliki profesionalac - maestro Stanko Jovanović sa svojim izuzetnim muzičkim zahtevima. Svaka fraza, koloratura, svaki ton i dah je morao biti uvežban po njegovoj zamisli. Njegove muzičke ideje su bile toliko sjajne da je bilo prirodno (a svi znamo da je uloga Violete jedna od najtežih sopranskih rola!) pevati sa izuzetnom lakoćom i muzikalnošću. Mislim da sam imala veliku sreću da kao debitantkinja dobijem šansu da radim sa ova dva velika profesionalca i da od njih mnogo toga naučim i usvojim na najbolji mogući način.

Da li biste istakli nekog od kolega, šta mislite zašto je ovo bila omiljena predstava kod publike?

Sa kolegama sam imala izuzetnu saradnju. Svi su bili veoma blagonakloni, trudeći se da mi pomognu oko svih mojih nedoumica i da mi svojim iskustvom olakšaju da što bolje savladam sve zahteve i izazove koji su od mene očekivani.

Predstava je radjena u modernoj režiji. Radnja je prebačena u današnje vreme sa veoma modernim kostimima. Mislim da se to generalno našoj publici veoma dopalo. Pružen je novi vidik na dobro poznatu radnju opere kroz modern scenu i tradicionalnu muziku koju publika generacijama neguje i voli da je sluša na operskoj sceni. Ovom modernom režijom dobila je osveženje. Takodje, mislim da je sloboda reditelja, da na kraju glavnu junakinju ostavi u životu i da iz njenih poslednjih reči (O radosti!) izvuče novi život. Tako je naša publika umesto tradicionalnog, tragičnog kraja glavne junakinje, iz sale izlazila ushićena, prožeta pozitivnom energijom i ponesena idejom o pobedi života.

Čime se danas bavite, zašto Vas više nema na operskoj sceni?

S obzirom da sam i diplomirani pijanista trenutno sam angažovana kao profesor klavira u muzičkoj školi “Kosta Manojlović” u Zemunu. Pored operske scene klavir je moja velika ljubav i trenutno se trudim da mladim i talentovanim umetnicima pružim mogućnost da spoznaju svu lepotu bavljenja muzikom kao i prepoznavanje smisla umetnosti, i mogućnost da kroz muziku i sami kreiraju lepše i bolje sutra.

Kao neko ko izuzetno mnogo voli opersku scenu iskreno se nadam da ću i u budućnosti biti u prilici da ponovo na svoj način donesem neku novu ulogu i pokrenem ovaj vid svog umetničkog izraza.

Opera TRAVIJATA u režiji Jurija Aleksandrova, je podjednako izazvala pažnju kako na premijeri, tako i na obnovi pet godina kasnije. “Travijata našeg vremena”, “Violeta iz metroa” je savremeno viđenje čuvene priče Aleksandra Dime sina Dama sa kamelijama. U našoj priči Violeta Valeri nije raskošna kurtizana iz pariskog salona, nju je reditelj ogolio, odlučivši da je ne sakrije iza sjaja kristala i zlata. Njena jedina šansa u ovom svetu je da prodaje sebe. U ovoj predstavi, neprestano osećanje patnje i usamljenosti je pretočeno u san. San Violeti omogućava da živi, ona sanja o čoveku koji će doći i spasiti je iz njene bede. “Violetin san se sreće sa realnošću koja je, u suštini, okrutnija i ciničnija od njenog stvarnog života. Po svemu sudeći, svet izobilja, tako privlačan i nedostižan, je ogrezao u prostituciju ljudskih odnosa. Njen pokušaj da dosegne ovaj svet postaje užasna, fantazmagorična noćna mora”, reči su reditelja. Režijska postavka Jurija Aleksandrova pokušava da povrati lepotu iluzije, jednog zamišljenog sveta. U postavci Madlenianuma sve je neobično, orkestar kome je sjajno dirigovao Stanko Jovanović je na samoj sceni, kao revijalan orkestar, donekle zaklonjen iza paravana i funkcionalne scenografije koja oličava velegrad Vjačeslava Okunjeva, stalnog saradnika Jurija Aleksandrova. I kostimi su savremeni, kao i neki likovi kojih nema u originalnoj partituri, poput travestita (u sjajnoj izvedbi Dušana Anastasova), koji dodatno doprinosi radnji i miljeu iz koga Violeta potiče i kome se vraća. Svakako je bio hrabar potez naše kuće da za ovu veoma zahtevnu sopransku ulogu uzme Olgu Malević Đorđević kojoj je ovo debi na operskoj sceni, ali i opravdan potez, jer kako je to povodom obnove napisala kritičarka Marija Adamov: “Unoseći u izvođenje očekivani dah novog života i puno „sveže krvi“, danas već 36-godišnja umetnica je prikazala i odlično postavljenu tehniku i besprekornu intonaciju, spretno vladanje dahom, te umeće podjednako kvalitetnog oblikovanja tonova u širokom vokalnom rasponu, da bi u skladu s idejom o optimističkom završetku opere, pevala izuzetno prirodno i sočnim glasom, bez uobičajenog insistiranja na uzdrhtalosti, poluglasu ili isprekidanom šapatu umirućeg.“ 

Povodom emitovanja TRAVIJATE, Olga Malević Đorđević dala je intervju >>>

Đ. Verdi

TRAVIJATA

Libreto: Frančesko Marija Pjave
Premijera: 8. maj 2006.

Dirigent: Stanko Jovanović
Reditelj: Jurij Aleksandrov
Scenograf i kostimograf: Vjačeslav Okunjev
Scenski pokret: Violeta Dubak
Dizajn svetla: Srđan Jovanović
Asistent reditelja: Tatjana Karpačeva
Pomoćnik reditelja: Vesna Ćurčić Petrović

Lica:

Violeta Valeri: Olga Malević Đorđević
Alfred Žermon: Saša Štulić                                                      
Žorž Žermon, njegov otac: Vladimir Andrić
Flora Bervoa: Tanja Obrenović
Markiz d’Obinji: Nenad Nenić
Gaston, vikont Letorijera: Darko Đorđević
Doktor Grenvil: Goran Krneta
Anina, drugarica Violetina: Valentina Taškova
Baron Dufol: Nebojša Babić
Transvestit: Dušan Anastasov
Ćerka Žorža Žermona: Vesna Novaković
Sluge: Velibor Pantić, Đorđe Trajković

Manekeni i maske: Ana Nikolić, Dragana Žarković Kostić, Jelena Nikolić, Katarina Voštić, Boris Postovnik, Nikola Piperski, Aleksandar Paunović, Vuk Radonjić

Orkestar Madlenianuma
Koncert majstori: Balint Varga i Vesna Jovanović
Inspicijent: Vesna Ćurčić Petrović
Asistent dirigenta: Biserka Vasić
Muzička priprema: Dragana Anđelić Bunjac
Realizator kostima: Ružica Ristić

Trajanje: 2 sata sa pauzom

Reprizna emitovanja: četvrtak, 14. maj i subota, 16. maj od 18 časova

Predstave se emituju preko YouTube kanala i prikazivanje navedenih predstava nije komercijalnog karaktera i jedini cilj je pružanje podrške građanima i nemogućnosti rada pozorišta kao opšte mere zabrane zbog pandemije. Prikazani snimci nemaju karakter javnog izvođenja predstave. Za sva pitanja možete se obratiti na: publicrelations@madlenianum.rs

Pratite nas!

Sreda, 13. maj u 19.30 časova

Opera

Đ. Verdi

TRAVIJATA

Libreto: Frančesko Marija Pjave
Premijera: 8. maj 2006.

Dirigent: Stanko Jovanović
Reditelj: Jurij Aleksandrov
Scenograf i kostimograf: Vjačeslav Okunjev
Scenski pokret: Violeta Dubak
Dizajn svetla: Srđan Jovanović
Asistent reditelja: Tatjana Karpačeva
Pomoćnik reditelja: Vesna Ćurčić Petrović

Lica:

Violeta Valeri: Olga Malević Đorđević
Alfred Žermon: Saša Štulić                                                      
Žorž Žermon, njegov otac: Vladimir Andrić
Flora Bervoa: Tanja Obrenović
Markiz d’Obinji: Nenad Nenić
Gaston, vikont Letorijera: Darko Đorđević
Doktor Grenvil: Goran Krneta
Anina, drugarica Violetina: Valentina Taškova
Baron Dufol: Nebojša Babić
Transvestit: Dušan Anastasov
Ćerka Žorža Žermona: Vesna Novaković
Sluge: Velibor Pantić, Đorđe Trajković

Manekeni i maske: Ana Nikolić, Dragana Žarković Kostić, Jelena Nikolić, Katarina Voštić, Boris Postovnik, Nikola Piperski, Aleksandar Paunović, Vuk Radonjić

Orkestar Madlenianuma
Koncert majstori: Balint Varga i Vesna Jovanović
Inspicijent: Vesna Ćurčić Petrović
Asistent dirigenta: Biserka Vasić
Muzička priprema: Dragana Anđelić Bunjac
Realizator kostima: Ružica Ristić

Trajanje: 2 sata sa pauzom

Reprizna emitovanja: četvrtak, 14. maj i subota, 16. maj od 18 časova

.

Petak, 15. maj u 19.30 časova

Balet

Ramon Ulje

TRIPTIH

Premijera: 27. mart 2004.

Inscenacija i koreografija: Ramon Oller (Španija)
Scenografija i kostim: Jelena Anđelković
Dizajn svetla: Gloria Montesinos (Španija)
Asistenti koreografa: Theresa Lorenzo (Španija), Ion Garnica (Španija), Keith Morino (Španija)
Repetitor: Marija Janković
Inspicijent: Vesna Ćurčić Petrović

I Čovek – muzika Tango
Konstantin Kostjukov

II Violeta – muzika iberijskih Sefarda
Ana Ignjatović, Milan Rus, Ivana Glišić, Dejan Kolarov, Sanja Ninković, Nikica Krluč, Olga Olćan, Mihajlo Stefanović

III Greh – muzika Milonga
Konstantin Kostjukov, Danica Arapović

Trajanje: 1sat i 10 minuta u tri dela
Reprizna emitovanja: nedelja, 17. maj i ponedeljak, 18. maj u 18 časova

.

Nedelja, 17. maj u 19.30 časova

Drama

Migel Servantes

DON KIHOT

Po drami Mihaila Bulgakova
Premijera 28. decembra 2005.

Režija: Dragan Jovanović
Scenografija: Jasna Dragović
Kostimografija: Ljiljana Petrović
Koreografija: Sonja Divac 

Lica:

Alonso Kihano, Don Kihot od Manče: Dragan Jovanović

Sančo Pansa, kopljonoša Don Kihota: Petar Kralj

Ključarica Don Kihota, Aldonsa Lorenso,
seljanka, i Maritornes, služavka u svratištu: Branka Pujić  

Pero Peres, seoski sveštenik, licenciat, Gonič Mazgi, Vojvoda: Nebojša Ljubišić

Nikolas, seoski berberin, Palomek Levša,
vlasnik svratišta, Upravitelj Vojvodin, Duenja Rodriges: Rade Marković, ml.

Antonija, Don Kihotova rođaka, Vojvotkinja: Nada Macanković

Sanson Karasko, bakalavar, sluga Martinesov,
stanar Palomekov, i starac, i sluga: Petar Benčina

Duhovnik Vojvodin, radnik u svratištu, paž, II starac, II sluga: Igor Benčina

I monah, Tenorio Ernandes, stanar Palomekov, svita: Veljko Nikolić - Papa Nik

II monah, Pedro Martines, stanar Palomekov, svita: Vuk Bradić

Goniči konja: Svi

Trajanje: 1 sat i 50 minuta
Reprizna emitovanja: utorak, 19. maj i sreda, 20. maj od 18 časova

Predstave se emituju preko YouTube kanala i prikazivanje navedenih predstava nije komercijalnog karaktera i jedini cilj je pružanje podrške građanima i nemogućnosti rada pozorišta kao opšte mere zabrane zbog pandemije. Prikazani snimci nemaju karakter javnog izvođenja predstave. Za sva pitanja možete se obratiti na: publicrelations@madlenianum.rs

Pratite nas!

Predstava koja je nastala kroz kreativni proces u koji su bili uključeni mladi glumci i pevači, koji su sami izabrali uloge, pisali tekstove, komentarisali sa kolegama svoje izbore, stvarili su jedinstvenu predstavu-radionicu-laboratoriju, zajedničko scensko delo koje je odraz njihovih ideja i njihovih talenata. Uz pomoć Ane Radivojević Zdravković, direktorke Drame Madlenianuma i dramaturškinje Marijane Aracki, u kostimu po izboru: Jasmine Petrović, Vide Radovanov, Anje Aleksić i Pandore Andrejević, uz saradnika za muziku Dragane Anđelić Bunjac, mladi umetnici stvorili su predstavu koja je iskrena, ispovedna i zabavna, jer priča o temama koje interesuju mladu generaciju. 

Tokom četiri meseca rada, kroz dramski studio iskristalizovao se libreto, zanimljiva sudbinska priča o mladiću iz malog grada u Srbiji, koji kao uspešan košarkaš dobija stipendiju univerziteta u San Dijegu, u Kaliforniji, gde se zaljubljuje u devojku iz imućne porodice, studentkinju operske režije. Ljubav je inspirativna i on se hrabro upušta u pisanje libreta za operski projekat. To nam omogućuje da pratimo oživljavanje zamišljenih likova, uz komponovanu muziku. Susrećemo i dramske likove koji simbolišu holivudski glamur. U fragmentima i uz songove smenjuju se njihove ispovesti, snovi, događaji i prepliću se njihove sudbine, u kojima je jedno zajedničko - žeđ za ljubavlju i slobodom. Delo obiluje grupnim scenama, zahtevnim scenskim pokretom i koreografijama koje su takođe kreacija samih učesnika. Mladi umetnici su dokazali da je potencijal njihovog stvaralaštva ogroman, da su svestrani i da na najbolji i najprofesionalniji način koriste veštine i znanje koje su stekli svojim obrazovanjem. Prošavši kroz praktično sve faze nastajanja teatarskog čina, mladi umetnici su poput tinejdžera koji prolaze kroz dramatične faze odrastanja, doživeli porođajne grčeve stvaralačke energije u traganju za adekvatnim rešenjima, za snažnom i uverljivom ekspresijom, lišenom kiča, patetike, laži, formalizma. Ono što je na premijeri zadivilo gledaoce bila je iskrena doživljenost protumačenog teksta, emotivna identifikacija, uverljivost i nadasve – demonstracija novih talenata umetnika koje ćemo nesumnjivo gledati u nekim drugim ulogama na srpskim scenama.

Povodom emitovanja ove drame, Marijana Aracki je dala intervju >>>

PRISUTNOST

Premijera 30. jun 2018.

Stvaraoci i učesnici predstave:

Bogdan Bogdanović, Ana Stević, Ena Kristina Matošević, Ammar Mešić, Lidija Cvetić, Vladimir Tešović, Tanja Živković, Milan Pajić, Tamara Radovanović, Maja Stojanović, Milica Živković, Jelena Velkovski, Zorana Iđuški, Marta Milosavljević, Ivona Momirović, Jovana Golubović, Mina Pavlica, Davor Perunović

Stručni saradnik za dramaturgiju: Marijana Aracki
Stručni saradnik za režiju: Ana Radivojević Zdravković
Stručni saradnici za kostim: Jasmina Petrović, Vida Radovanov, Anja Aleksić, Pandora Andrejević
Stručni saradnik za muziku, korepetitor: Dragana Anđelić Bunjac
Dizajner svetla: Srđan Jovanović
Inspicijent: Vesna Petrović Ćurčić

Trajanje: 1 sat, 50 minuta

Reprizna emitovanja: utorak, 12. maj i sreda, 13. maj od 18 časova

Prikazivanje napred navedenih predstava nije komercijalnog karaktera i jedini cilj je pružanje podrške građanima u uslovima vanredne situacije i mera koje se preduzimaju pod sloganom “Ostani kod kuće”. Prikazani snimci nemaju karakter javnog izvođenja predstave. Za sva pitanja možete se obratiti na: publicrelations@madlenianum.rs 

Pratite nas!