| Opera & Theatre Madlenianum

Fotogarfije sa pres konferencije povodom

Prvi čin

Turska. Dvorac Selim-paše. Posle mnogo truda i teškoća, Belmont stiže do dvorca u potrazi za svojom voljenom Konstancom. Devojka je u zarobljeništvu zajedno sa svojom služavkom Blondom. Kako da nađe Konstancu i spase je? – ova pitanja mladiću ne daju mira. Belmontov trud je uzaludan. Zarobljenicu dobro čuvaju pašine verne sluge...

Među slugama je i stari nadzornik Osman. Možda će od njega nešto uspeti da sazna? No, ispostavlja se da starac ima težak karakter. Belmont uporno pokušava da sazna da li je u dvorcu i njegov sluga Pedrilo, ali ne uspeva...

Slučajan susret sa Pedrilom sve razjašnjava. Iz slugine priče Belmont saznaje da su brod na kome su bili Konstanca, njena služavka i on – oteli pirati. Imali su sreće što ih je Selim-paša kupio sve troje i što su ostali zajedno. Pedrilo se predstavio kao vrtlar i stekao pašino poverenje. Ako bi Selimu predstavio Belmonta kao iskusnog arhitektu, bilo bi mnogo lakše organizovati bekstvo devojke! Dakle, plan je skovan...

U pratnji brojne svite pojavljuju se Selim-paša i Konstanca. Devojka je tužna. Pašina dobrota je ne može utešiti. Konstanca je uverena da ju je sudbina zauvek rastavila od Belmonta, pa ipak ne može da ga zaboravi.

Selim prekoreva Konstancu: suviše dugo čeka njenu dozvolu da joj izjavi ljubav. Daje joj još malo vremena, uz upozorenje da je to poslednje odlaganje!

Sačekavši zgodan trenutak, Pedrilo realizuje svoj plan: Selimu predstavlja Belmonta kao darovitog arhitektu kome bi bila čast da služi paši. Selim se odmah zainteresuje za tog skromnog mladića; milostivo obećava da će uslišiti njegovu molbu... Belmont želi da odmah oslobodi svoju voljenu. Sluga je razumniji i savetuje Belmonta da ne žuri: žurba bi mogla da upropasti celu stvar. I Pedrilo zna šta je ljubav, ali ume da kontroliše svoja osećanja, iako mu je teško da svoju voljenu Blondu gleda kraj onog starog prepredenjaka Osmana. A evo i nadzornika. Osman se trudi da zadrži Belmonta i Pedrila. Siguran je da ti stranci imaju loše namere i da zato uporno pokušavaju da uđu u dvorac...

Drugi čin

Paša je kao znak svoje naklonosti Osmanu poklonio Konstancinu služavku Blondu. Ona se zabavlja gledajući Osmanove pokušaje da osvoji njeno srce. Nikada ne bi pristala da bude njegova robinja. Osman upozorava Blondu da se ne sme viđati sa Pedrilom, ali devojku je teško uplašiti. Blonda se čudi ženama u Turskoj koje se tako lako mire sa svojim ponižavajućim položajem. Ne, takav život nije za nju. Devojka odlučno brani svoje pravo na slobodu...

Konstanca je usamljena. Neprestano misli na voljenog i pređašnje srećne dane.

Ulazi Selim okružen svitom. Podseća Konstancu da će sutra postati njegova žena, htela to ili ne. Konstanca je očajna. Moraće da se pokori, ali neka se Selim ne nada uzalud: ona ga ne voli i nikada ga neće zavoleti.

U međuvremenu, Pedrilo se sreo sa Blondom. Rekao joj je da je Belmont stigao i da je sve spremno za bekstvo. Služavka žuri da svojoj gospođici saopšti radosnu vest. Sada se mogu nadati spasenju!

I Pedrilo je siguran da će uspeti u svojoj nameri. Treba samo dočekati ponoć i prevariti stražu... Naravno, moraju početi od Osmana. Pola posla će biti gotovo ako uspeju da obmanu lukavog starog nadzornika. Svi znaju koliko Osman voli vino... Zamisao uspeva u potpunosti. Osman sa zadovoljstvom ispija vino, ne sluteći da je s njim popio i prašak za uspavljivanje koji je Pedrilo sipao. Belmont nestrpljivo očekuje Konstancu... Evo i nje. Konačno će otkloniti sve njegove ljubomorne sumnje. I Pedrilo ima pitanja za Blondu. Obe devojke lako i brzo otklanjaju sva podozrenja zaljubljenih momaka. Svi su srećni! Hoće li to potrajati?

U ponoć je sve spremno za bekstvo. Na obali je brod na koji treba da se ukrcaju begunci. Pedrilo i Belmont se pojavljuju na trgu ispred Selimovog dvorca. Da bi voljenim damama dao znak, Pedrilo peva serenadu...

Sudbina je naklonjena beguncima. Konstanca i Belmont se uspešno sakriju. Drugi par nema sreće: put im prepreči razbesneli Osman. Starac glasno doziva upomoć. Uskoro straža dovodi i Belmonta i Konstancu. Šta ih sada čeka? Odlučuju da hrabro sačekaju neminovnu smrt. Pojavljuje se razjareni paša. Položaj begunaca se pogoršava kada Selim shvati da je Belmont sin njegovog zakletog neprijatelja. Zaljubljeni se opraštaju: sada ih paša sigurno neće pomilovati.

Međutim, na zaprepašćenje svih prisutnih, Selim-paša donosi neočekivanu odluku: neće se svetiti sinu svoga neprijatelja. Biće milosrdan i zaljubljene će pustiti na slobodu. Tako ova priča ima neočekivano srećan kraj. A oduševljeni pevači veličaju srećnog autora u krugu porodice.

Rezervacije i kupovina ulaznica

TURNEJA OPERE SANKT PETERBURGA

13. i 14. novembar - NASILJE NAD LUKRECIJOM, Bendžamina Britna u Narodnom pozorištu u Beogradu

15. i 16. novembar - OTMICA IZ SARAJA, Volfganga Amadeusa Mocarta u Operi i teatru Madlenianum

Datum:

Nedelja, Novembar 15, 2020 - 19:30

Ponedeljak, Novembar 16, 2020 - 19:30

Jezik

srp

Sa velikim žaljenjem Vas obaveštavamo da se premijera obnove drame VELIKI GETSBI zakazna za 19. oktobar, sa reprizom 20. oktobra na Velikoj sceni Opere i teatra Madlenianum pomera zbog tehničkih razloga.

Rasprodata sala za obe predstave govori koliko je naša publika željna da pogleda ovu predstavu, premijerno postavljenu 2015. godine. Čim budemo našli novi termin za izvođenje predstave obavestićemo Vas.

Kupljene karte za predstavu možete vratiti na blagajnama Madlenianuma u periodu od 15. do 31. oktobra.

Blagajna u pozorištu Madlenianum u Zemunu, Glavna 32, radi od 9 do 16 časova radnim danom kada nema predstave, i od 12 do 20 kada je predstava, kao i dva sata pred predstavu vikendom.
Blagajna u Muzeju Zepetr, Knez Mihailova 42, radi od 12 do 20 utorkom, sredom i petkom, od 12 do 22 četvrtkom i vikendom od 10 do 20. Blagajna ne radi ponedeljkom.

GAVRAN FEST

Mladena Gavran glumica i supruga pisca Mire Gavrana, koju ćemo gledati 25. oktobra u 11 različitih uloga u monokomediji HOTEL BABILON, u okviru prvog GAVRAN FESTA kod nas. Rođena je u Varaždinu. Srednju muzičku školu (violina) pohađala je u rodnom gradu. Diplomirala je glumu 1988. godine na zagrebačkoj Akademiji dramskih umjetnosti. Glumila je u varaždinskom HNK-u, i bila njegov član jednu sezonu, a potom u Teatru u gostima, Histrionima, Popularnom kazalištu Ive Serdara, Gradskom kazalištu „Komedija“, Epilog Teatru i u Teatru GAVRAN. Od 1991. do 2005. godine bila je članica ansambla Teatra ITD. S putujućim teatrima obišla je stotine gradova u Hrvatskoj i inostranstvu. Na televiziji i filmu odigrala je desetak uloga. Pet puta je nagrađena kao vrsna komičarka na Danima satire za uloge ostvarene u predstavama DELOŽACIJA, CABARET ITD, VESELI ČETVEROKUT , HOTEL BABILON i LJUBICA. Dvostruki je dobitnik Nagrade „Fabijan Šovagović“ na Festivalu glumca u Vinkovcima za uloge ostvarene u predstavama SVE O ŽENAMA i HOTEL BABILON. Monodrama HOTEL BABILON osvojila je i Nagradu publike na Festivalu „Zlatni lav“ u Umagu, dok je za interpretaciju LJUBICE proglašena „Najhistrionkom“. Za ulogu Geteove Ifigenije nagrađena je Nagradom „Veljko Maričić“ za glavnu žensku ulogu na Festivalu malih scena u Rijeci. Značajnije uloge ostvarila je još i u predstavama TIT ANDRONIK, TOP GIRLS , BEGOVIĆ CABARET, ZABRANJENO SMIJANJE i PAPUČARI. Za dvanaest uloga odigranih u monokomediji NAJLUĐA PREDSTAVA NA SVIJETU Mladena Gavran je dobila godišnju Nagradu „Vladimir Nazor“.

Zajedno ste sa suprugom Mirom Gavranom osnovali Teatar Gavran, u kojem se igraju njegovi komadi, a Vi glumite, sada je u njemu i vaš sin Jakov. Kako funkcioniše ovo porodično pozorište?

Svo troje živimo iznimno dinamičnim životom. Teatar GAVRAN postoji već osamnaest godina pa godišnje imamo jednu premijeru za odrasle i stotinjak repriza, a prije tri godine smo pokrenuli i dječju scenu na kojoj također napravimo jednu premijeru za djecu i pedesetak repriza. Nama su se naš privatni i profesionalni život isprepleli i više ih ni ne pokušavamo dijeliti. Teatar i sve ono oko njega , za nas je to prirodno okruženje, gotovo da ne možemo zamisliti drugačiji život. U okruženju s kreativnim osobama čovjek postaje kreativan, mi jedni drugoga u obitelji potičemo na kreativnost, kao što nas na kreativnost potiču i naše kolege glumci, redatelji, kostimografi, scenski radnici...Život u teatru i za teatar uz sve poteškoće nosi neku ljepotu, koju ne bismo bili spremni mjenjati ni za kakav drugi život.

Komad Hotel Babilon je vaša prva produkcija, igran je preko 250 puta i još uvek je na repertoaru, koja je tajna uspeha ovog komada?

Mislim da publika voli glumačke transformacije, voli vidjeti kako se glumac oznoji, a u tih sat i dvadeset koliko traje predstava ja im pružim jedanaest različitih simpatičnih likova oba spola, različite starosti. Ta je priča natopljena humorom i emocijama, a to je ono u čemu gledatelji istinski uživaju. Dva puta sam napravila višegodišnju pauzu i mislila da više neću igrati tu predstavu, ali su me prijatelji i krajem prošle godine ponovno nagovorili da je obnovim i moram priznati da mi je drago zbog toga.

Ovo je Gavranfest broj 11, šta mislite zašto su tekstovi vašeg supruga toliko popularni da mu organizuju čitave festivale?

Zato što Miro piše priče koje su natopljene životom, njegovi junaci su nam prepoznatljivi, glumci vole igrati bogate i ranjive likove, publika voli taj optimizam i afirmativni odnos prema životu koji se osjeti i u Mirinim ozbiljnim dramama i u komedijama. Njegovi tekstovi nose univerzalne humane poruke i zato ih rado izvode na svim kontinentima od Los Angelesa i Buenos Airesa do Moskve, Mumbaia, Pariza, Sofije, Praga, Beograda, Bratislave, Varšave, Sidneja, Beča...Miro se ne boji jednostavnosti, humora, emocije, a to vole i glumci i publika i ponajbolji redatelji.

Slogan našeg Gavran festa je “Smeh je lek”, kao glumica koja igra komediju i koja je za nju osvajala brojne nagrade da li mislite da li je u ovim teškim vremenima komedija izgubila smisao?

Taj slogan je predivan i ja ga rado potpisujem i kao misao koju kao glumica mogu braniti. Što su teža vremena, smijeh nam je potrebniji, čak i psiholozi tvrde da ako se čovjek pet do deset puta nasmije tokom dana da će se riješiti nakupljenog stresa. Tako da bi psihijatri trebali bolesnicima prepisivati umjesto ljekova odlazak u teatar na duhovite predstave.

Kako jedno privatno pozorište da opstane u doba pandemije, kada je nesigurno da li će uopšte moći igrati predstave?

Doista je ovo teška "prestupna" godina, ali pregurali smo u životu i teže situacije , pa vjerujem da ćemo se i iz ovoga izvući uz pomoć naše vjerne publike. A računamo i na pomoć državnih i gradskih resora zaduženih za kulturu, naime u manjim zemljama se kultura, obrazovanje i zdravstvo ne smiju prepustiti divljem tržištu...usudjujem se reći da se zdravlje društvenog života u nekoj zemlji treba procjenjivati upravo po tome koliku brigu za kulturu, obrazovanje i zdravstvo pokazuje ta zemlja...Kako smo mi mali putujući teatar na oko smo ranjiviji od velikih institucionalnih gradskih i državnih teatara, ali smo istovremeno i fleksibilniji i lakše se i brže prilagodimo otežanim okolnostima. Zadnjih mjeseci za sve poslove imamo i plan B...ali evo: ovih dana smo imali nekoliko gostovanja po Hrvatskoj, te jedno u Mariboru, jedno u Mostaru, a do kraja godine nas pored Beograda očekuju i gostovanja u Augsburgu i Beču. Izgurat ćemo nekako unatoč svemu.

Da li postoji neka uloga u komadima vašeg supruga koju priželjkujete da igrate?

Dugo vremena sam željela da Miro napiše komad u kome bih igrala s našim sinom...i evo to mi se ostvarilo, upravo su u toku probe za Mirinu komediju "Na kavici u podne" u kojoj su junaci majka i sin, riječ je o toploj, nježnoj priči koja prati majku i sina kroz dugih 21 godinu kroz sedam scena, radnja počne 1998.a završi 2019.godine. A da bi predstava bila sto posto obiteljska Miro ju je odlučio sam režirati, što nije radio dugih četvrt stoljeća, zadnji puta je režirao daleke 1995.godine dramu "Kad umire glumac" u kojoj su s puno uspjeha igrali naši veliki glumci Pero Kvrgić i Vjeročka Žagar Nardelli. Dakle moj glumački san se ostvaruje i nadam se da ćemo do kraja godine izići predpremijerno s ovom predstavom, a premijeru ćemo napraviti u maloj dvorani LISINSKI od 300 mjesta gdje je Teatar GAVRAN stalni gost već godinama.

DEJAN SAVIC (1957), a prominent Serbian artist, graduated in conducting at the Faculty of Music Arts in Belgrade, and obtained the title of Master of Conducting at the Academy of Arts in Novi Sad, as the first in the history of this faculty education institution. He has been the principal conductor of the Belgrade Opera and Ballet since 1993 and the general manager of the Opera and Ballet from 2001-2004. Simultaneously, he is the music director of the PRO CLASSICA Chamber Orchestra, as well as the renowned mixed Choir of the “Baruch Brothers”, founded in 1879.

From 1989 to 1992 he was the artistic director of the Nis Symphony Orchestra, and from 1993 to 1995 he was the artistic director of the Chamber Ensemble PRO MUSICA, the oldest in Yugoslavia. From 2005 to 2007, Dejan Savic, as the first and so far the only music artist in the 150-year history of this institution, was the Manager of the National Theatre, and in 2007 he returned to the position of Opera Director, where he has been working as the principal conductor of the theatre since 2010. In 2012, he returned to the position of the manager of the National Theatre, where he remained until 2018 and achieved exceptional artistic and business results.

With his choir as well as other choirs he conducted, he has participated in numerous prestigious international choir festivals, winning numerous awards and recognitions (Gorizia and Pescara, Italy, Karditsa, Greece, “Yugoslav Choral Festival” in Nis, “Days of Mokranjac” in Negotin, etc.).

As a conductor and also with his ensembles, D. Savic has had guest performances in Greece, Israel, Bulgaria, the Netherlands, Germany, Romania, Ireland, Russia, the USA, China, Korea, France, Georgia, Italy, Austria, Switzerland, Spain and others, performing with many prestigious orchestras and opera houses of Europe, America and Asia.

D. Savic performed as a permanent guest conductor of the Symphony Orchestra and the Greek Radio Choir (ERT). His pedagogical career includes professorial engagement at several Music Academies in the country and abroad, as well as numerous master classes in several European countries, holding them nowadays as well. He has participated in the work of several famous international competitions and contests, both in the country and abroad. He has collaborated with some of the greatest names in the world of music all over the earth.

D. Savic has recorded in several countries for Radio and TV, creating several permanent recordings, LP releases, audio cassettes, CDs and DVDs published by PGP RTS and other companies. He is the holder of numerous domestic and foreign awards and recognitions, including the Golden Ring (Beochug), Vuk’s Award, the Silver Star of the Italian Republic, the Star of the Maltese Cross Order and others.

Dejan Savic speaks and writes English, French, German, Italian and Russian.

DEJAN SAVIĆ (1957), istaknuti srpski umetnik, diplomirao je dirigovanje na Fakultetu muzičkih umetnosti u Beogradu, a stekao zvanje Magistra dirigovanja na Akademiji umetnosti u Novom Sadu, kao prvi u istoriji ove visokoškolske ustanove. Glavni je dirigent Beogradske opere i baleta od 1993. a direktor Opere i baleta od 2001 – 2004. godine. U isto vreme je muzički rukovodilac Кamernog orkestra PRO CLASSICA, kao i renomiranog Mešovitog hora Braća Baruh, osnovanog 1879. godine. Od 1989. do 1992. bio je umetnički direktor Niškog simfonijskog orkestra, a od 1993. do 1995. godine umetnički rukovodilac Кamernog ansambla PRO MUSICA, najstarijeg u Jugoslaviji. Od 2005 – 2007. godine, Dejan Savić je, kao prvi i do sada jedini muzički umetnik u 150 godina dugoj istoriji ove ustanove, bio Upravnik Narodnog pozorišta, da bi se 2007. godine vratio na mesto direktora Opere gde od 2010. Godine deluje kao Glavni dirigent pozorišta. Već 2012. godine vraća se na mesto Upravnika Narodnog pozorišta, gde ostaje do 2018. godine, beležeći izuzetne umetničke i poslovne rezultate.
Sa svojim horom kao i drugim horovima kojima je dirigovao, sudelovao je na brojnim uglednim međunarodnim horskim festivalima, osvajajući mnogobrojne nagrade i priznanja (Gorica i Peskara, Italija, Кardica, Grčka, JHS Niš, Mokranjčevi dani u Negotinu i dr.)
Кao dirigent a takođe i sa svojim ansamblima D. Savić je gostovao u Grčkoj, Izraelu, Bugarskoj, Holandiji, Nemačkoj, Rumuniji, Irskoj, Rusiji, SAD, Кini, Кoreji, Francuskoj, Gruziji, Italiji, Austriji, Švajcarskoj, Španiji i dr. nastupajući sa mnogim uglednim orkestrima i operskim kućama Evrope, Amerike i Azije.
D. Savić je delovao kao stalni gost-dirigent Simfonijskog orkestra i Hora Grčkog radija (ERT). Njagova pedagoška karijera podrazumeva profesorski angažman na nekoliko Muzičkih akademija u zemlji i inostranstvu kao i niz majstorskih kurseva u više evropskih zemalja, koje održava i danas. Učestvovao je u radu više znamenitih međunarodnih konkursa i takmičenja, kako u zemlji, tako i u inostranstvu. Sarađivao je sa nekima od najvećih imena sveta muzike širom planete.
U više zemalja D. Savić je snimao za Radio i TV, a realizovao je i više trajnih snimaka, LP izdanja, audio kaseta, kompakt i DVD diskova u izdanju PGP RTS i drugih kompanija. Nosilac je brojnih domaćih i inostranih nagrada i priznanja, između ostalih Zlatnog beočuga, Vukove nagrade, Srebrne zvezde Italijanske republike, Zvezde Reda Malteškog krsta i dr.
Dejan Savić govori i piše engleski, francuski, nemački, italijanski i ruski jezik.

BEMUS

UČEŠĆE OPERE I TEATRA MADLENIANUM NA 52. BEMUSU

GALA KONCERT MARIJE GULJEGINE – NAJLEPŠE ARIJE

3. novembar u 19.30 časova, Velika scena Opere i teatra Madlenianum

52. Beogradske muzičke svečanosti BEMUS u organizaciji Centra beogradskih festivala ove godine se održavaju od 1. do 13. novembra, i ukoliko to epidemiološke prilike budu dozvolile, ljubitelji i poštovaoci umetničke muzike će imati mogućnost da čuju izuzetne umetnike iz sveta, kao i izvrsne muzičare i orkestre iz naše zemlje. Ovogodišnji BEMUS, pod umetničkim rukovodstvom Bojana Suđića, planira izuzetne događaje, a jedan od njih je Gala koncert Marije Guljegine, čuvenog dramskog soprana koju mnogi nazivaju „kraljicom opere“, a koja sa najlepšim arijama nastupa 3. novembra u 19.30 časova u Operi i teatru Madlenianum, u pratnji Orkestra Madlenianuma i pod dirigentskom palicom maestra Dejana Savića. BEMUS se realizuje pod pokroviteljstvom Sekretarijata za kulturu grada Beograda, a podršku je pružilo i Ministarstvo kulture i informisanja Republike Srbije.

Ne čudi što Mariju Guljeginu nazivaju „sopranom koji odoleva testu vremena” jer njen raskošan glas tako ubedljivo prenosi muziku i dramu na brojnim solističkim koncertima širom sveta. Kritičari je smatraju vodećom Toskom decenije, dok Mala knjiga operskih pevača navodi: „Glamurozno prisustvo Guljegine na sceni u skladu je sa njenim svetlim i moćnim tonom koji nikada ne prerasta u oštar, što je čini jednom od najistaknutijih soprana njene generacije.” Publika Opere i teatra Madlenianum će imati prilike da uživa u najlepšim arijama i uvertirama uz muziciranje vrhunskih muzičara.

Marija Guljegina je jedina ostvarila naslovne uloge u 16 novih produkcija u Milanskoj skali, među kojima su Manon Lesko, Toska, Dva Foskarija, Bal pod maskama, Magbet, itd. Od 1991. godine Guljegina je imala više od 165 nastupa u Metropoliten operi u Njujorku i to u naslovnim ulogama opera Aida, Turandot, Toska, Norma, Adrijana Lekuvrer, Magbet, Nabuko, Andre Šenije, Pikova dama, Kavalerija rustikana, Sly i druge. Nastupala je i sa našim Željkom Lučićem kao Ledi Magbet i kao Toska u Metropoliten operi. „Kraljica opere“, kako je kritičari nazivaju, često nastupa u svim značajnim operskim kućama širom sveta, među kojima su i Bečka državna opera, Marinski teatar, Bavarska državna opera, Nemačka opera Berlin, Teatar Liseo, Kovent Garden, Opera Bastilja, Teatar Kolon, Boljšoj teatar i drugi.

„Ruski sopran sa Verdijem u venama“ dobitnica je brojnih priznanja i nagrada, uključujući nagrade „Pučini“ 2009. godine za najbolje izvođenje Pučinijeve opere, „Đovani Zenatelo“ za svoj prvi nastup u Veronskoj Areni, „Marija Zamboni“ zlatnu medalju, 1999. godine nagradu na festivalu u Osaki, 2001. godine nagradu „Belini“, nagradu za umetnost (Arte e Operosita nel mondo) u Milanu i mnoge druge. Za svoj društveni angažman od strane ruskog patrijarha Alekseja nagrađena je „Ordenom svete Olge“, najvišim ordenom Ruske pravoslavne crkve. Guljegina je počasna članica odbora Međunarodnog paraolimpijskog komiteta, kao i globalna ambasadorka dobre volje Unicefa.

U njene skorašnje uspehe svrstavaju se nove produkcije među kojima su Sicilijanska večernja, Bal pod maskama i Sila sudbine u Marinski teatru, Turandot u Teatru Verdi u Salernu, turneja u Šangaju i Japanu sa teatrom Petruceli iz Barija, kao i trijumfalni solistički nastup u Karnegi holu u Njujorku i turneja sa samostalnim koncertima u Rusiji i Belorusiji. Takođe, svetla tačka u njenoj karijeri je i uloga Mini u operi Devojka sa zapada na otvaranju 65. festivala Pučinija.

Nakon osvajanja titule najboljeg dramskog soprana u italijanskom repertoaru, Guljegina je konačno debitovala u Vagnerovom repertoaru, i to na opšte oduševljenje kritičara kao Kundri u operi Parsifal koju je izvela pod dirigentskom palicom Valerija Gergijeva u Marinski teatru i Konstantina Trinksa u Sofijskoj nacionalnoj operi.

Njeni predstojeći angažmani uključuju razne solističke nastupe, kao i izvođenja opera Turandot i Toska u Marinski teatru. U sezoni 20/21, Guljegina će takođe debitovati u ulozi Kostelinčke u operi Jenufa u Marinski teatru i Kraljevskoj koncertnoj dvorani u Amsterdamu.